Η γαλλική κυβέρνηση γιατί καθυστερεί να εκδιώξει τον Τούρκο κλέφτη; αφού «η κυριαρχία της Κύπρου είναι τόσο σημαντική που, αν χρειάζεται να δράσουμε, θα δράσουμε», πότε και πώς η Γαλλία θα δράσει; Ποιες άλλες προκλήσεις αναμένει ακόμα για να δράσει; επειδή «η συνεργασία Γαλλίας-Κύπρου είναι υποδειγματική», να αναμένεται ότι αυτή θα εξελιχθεί σε πιο δυναμική ώστε να αντιμετωπισθεί, επιτέλους, η τουρκική απειλή;
Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, στις 29/1/2019, πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία η 5η Σύνοδος Κορυφής των επτά χωρών του Νότου της ΕΕ (MED7). Ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron, σε ομιλία του, είπε: «Η διμερής σχέση μεταξύ της Κύπρου και της Γαλλίας είναι εξαιρετική και τροφοδοτείται από μια υποδειγματική συνεργασία ιδιαίτερα στους τομείς της άμυνας και της ενέργειας. Ειδικότερα, η Κύπρος αποτελεί έναν στρατηγικό σταθμό για το γαλλικό Ναυτικό και ιδιαίτερα για το αεροναυτικό συγκρότημα που σχηματίστηκε γύρω από το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle».
Υπογράμμισε και τα εξής: «Θέλω να υπενθυμίσω την αναγκαιότητα να τύχει σεβασμού η κυριαρχία της Κύπρου και να πω πόσο ανησυχούν τη Γαλλία περιστατικά που κατ’ επανάληψιν λαμβάνουν χώραν στην κυπριακή θάλασσα. Και να σας εκφράσω, κύριε Πρόεδρε (Αναστασιάδη), όχι μόνο την αλληλεγγύη, αλλά και την υποστήριξή μας. Είναι ένα θέμα το οποίο είχα, εξάλλου, την ευκαιρία να θίξω πολλές φορές στον Πρόεδρο Ερντογάν».
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των γαλλο-κυπριακών σχέσεων, οι οποίες ενισχύθηκαν και συσφίχτηκαν ακόμα περισσότερο, ιδιαίτερα μετά και την αδειοδότηση θαλασσοτεμαχίων της κυπριακής ΑΟΖ στον γαλλικό πετρελαϊκό κολοσσό, Total. Η νέα πρέσβης της Γαλλίας στην Κύπρο, Izabel Dumont, στην πρώτη συνέντευξή της στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (26/10/2019) ήταν πλήρως ξεκάθαρη για τη γαλλική πολιτική έναντι της Κύπρου:
«Ως κράτος μέλος της ΕΕ, η Γαλλία υπεραμύνεται της κυριαρχίας της Κύπρου γιατί θεωρούμε πως η κυριαρχία ενός κράτους-μέλους της ΕΕ πρέπει να τυγχάνει υπεράσπισης και επίσης λόγω της ανάγκης υπεράσπισης του διεθνούς δικαίου της
θάλασσας. Δεν υπερασπιζόμαστε την κυριαρχία της Κύπρου λόγω οποιασδήποτε γαλλικής εταιρείας». Και υπογράμμισε:
«Η Total είναι μια ιδιωτική εταιρεία, με την οποία βρισκόμαστε σε στενή επαφή. Αλλά αυτό που κάνει η Total δεν είναι μια πολιτική διαδικασία. Είναι μια εργασία. Το πολιτικό όραμα πώς χειριζόμαστε αυτό το θέμα σχετίζεται με αρχές. Η κυριαρχία της Κύπρου είναι τόσο σημαντική που, αν χρειάζεται να δράσουμε, θα δράσουμε».
Σε πρόσφατη (28/1/2020), δεύτερη συνέντευξή της στο ΚΥΠΕ, η Γαλλίδα πρέσβης επανέλαβε με έμφαση και υπό το βάρος των γνωστών έκνομων ενεργειών της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ: «Έχουμε εκφράσει τη βαθιά μας ανησυχία για το τι συμβαίνει και για τις ενέργειες της Τουρκίας. Η Γαλλία επαναβεβαιώνει συνεχώς τη δέσμευσή της στην κυριαρχία της Κύπρου, περιλαμβανομένης της ΑΟΖ της. Και αυτό είναι κάτι που θα συνεχίσουμε να κάνουμε».
Τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις Γαλλίας-Κύπρου ενισχύονται ταχύτατα και στενότατα. Πέραν της πολιτικής και διπλωματικής στήριξης της Λευκωσίας από το Παρίσι, η συνεργασία των δύο χωρών στους κρίσιμους τομείς της άμυνας-ασφάλειας και της ενέργειας έχει αναπτυχθεί σε πολύ σημαντικό βαθμό. Το γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle, το οποίο αποτελεί την αιχμή ισχυρής μόνιμης γαλλικής στρατιωτικής παρουσίας στην Αν. Μεσόγειο, μετά από περιοδεία και ασκήσεις στην περιοχή μας, θα καταπλεύσει μόνο στο λιμάνι της Λεμεσού.
Εξάλλου, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η Γαλλία θέλει να αναβαθμίσει τη ναυτική βάση στο Μαρί καθώς και το αεροδρόμιο «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο, στο πλαίσιο της ραγδαία αναπτυσσόμενης στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Η Γαλλία επανέρχεται εν δυνάμει στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, για τους υδρογονάνθρακες, αφού και η Total ενεργεί σε κυπριακά θαλασσοτεμάχια. Ο πρόεδρος Macron υποστηρίζει απεξάρτηση της Ευρώπης από τον ενεργειακό ρωσικό εκβιασμό. Η λεκάνη της Λεβαντίνης μπορεί να είναι η απάντηση.
Ο δεύτερος λόγος, είναι το κενό δυτικής επιρροής στη Μέση Ανατολή που άφησε η ασυνάρτητη πολιτική του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ και ελεύθερο το πεδίο δράσης στη Ρωσία. Ο πρόεδρος Macron επιδιώκει εμφανώς να συμπληρώσει σημαντικό μέρος αυτού του κενού, εκμεταλλευόμενος τη δυσπιστία ευρωπαϊκών χωρών προς τον Τραμπ, για να αναδείξει τη Γαλλία, σε αντιδιαστολή προς την Γερμανία, ως την ηγέτιδα δύναμη μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απουσιάζει δραματικά από περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις.
Τούτων δοθέντων, εγείρονται μερικά ερωτηματικά με αφορμή την πολεμική απειλή, η οποία εδώ και εννιά μήνες εκδηλώνεται αδίστακτα και ατιμώρητα με έναν τρίτο Αττίλα εναντίον της Κύπρου. Πρώτον, πέραν των πολύ σημαντικών δηλώσεων, μέχρι πού
φτάνει, έμπρακτα, η γαλλική υποστήριξη στη Λευκωσία; Δεύτερον, η Τουρκία προκαλεί θρασύτατα τη Γαλλία αφού εισέβαλε και τρυπά το θαλασσοτεμάχιο 8, το οποίο αδειοδοτήθηκε στην Total.
Η γαλλική κυβέρνηση γιατί καθυστερεί να εκδιώξει τον Τούρκο κλέφτη; Τρίτον, αφού «η κυριαρχία της Κύπρου είναι τόσο σημαντική που, αν χρειάζεται να δράσουμε, θα δράσουμε», πότε και πώς η Γαλλία θα δράσει; Ποιες άλλες προκλήσεις αναμένει ακόμα για να δράσει; Τέταρτον, επειδή «η συνεργασία Γαλλίας-Κύπρου είναι υποδειγματική», να αναμένεται ότι αυτή θα εξελιχθεί σε πιο δυναμική ώστε να αντιμετωπισθεί, επιτέλους, η τουρκική απειλή;
