Σάββας Ιακωβίδης

Μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ένας έπρεπε να είναι ο στόχος: Η απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Αντ’ αυτής, ανίκανες, ανεπαρκείς, τουρκοψοφοδεείς ηγεσίες αναλίσκονται σε ατέρμονες συνομιλίες διά του αηδούς κατευνασμού του τουρκικού θηρίου. Επιμένουν να παραδώσουν την Κύπρο αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία διά της διζωνικής ανωμαλίας. Ο πουρκουαδισμός και ο ραγιαδισμός εξευτελίζουν έναν άλλοτε υπερήφανο πατριώτη και αγωνιστή Έλληνα Κύπριο

Μέσα από τη βαρβαρότητα της τρομοκρατικής Χαμάς και τη βιαιότητα της αντίδρασης του Ισραήλ, στον νέο πόλεμο που ξέσπασε στις 7 Οκτωβρίου 2023 στη Μέση Ανατολή, μπορούν να εξαχθούν μερικά χρήσιμα διδάγματα για την Κύπρο. Στόχος της Χαμάς (όπως και του Ιράν, της Χεζμπολάχ και της Τζιχάντ), είναι η καταστροφή του Ισραήλ. Απόφαση του Ισραήλ είναι η συντριβή της τρομοκρατικής Χαμάς, ως ηχηρή προειδοποίηση προς το Ιράν. Το δίκαιο ή το άδικο των μεν και των δε πνίγεται στο αίμα χιλιάδων νεκρών εκατέρωθεν και θάβεται κάτω από τα χαλάσματα. Αταλάντευτος στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος και η τουρκοποίηση, ισλαμοποίηση της Κύπρου. Αφελής επιδίωξη της κυπριακής ηγεσίας είναι να… πείσει την Τουρκία ότι το Κυπριακό μπορεί να λυθεί στη βάση δημοκρατικών αρχών και αξιών, που η Τουρκία βδελύσσεται, αποστρέφεται και δεν σέβεται.

>Δίδαγμα πρώτον: Οι Παλαιστίνιοι – και οι Κύπριοι – φωνάζουν ότι έχουν δίκαιο. Δίκαιο χωρίς ισχύ είναι κουβέντες του καφενέ. Ο Μακιαβέλι διασάλπισε ωμά και ρεαλιστικά: «Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο, να είσαι οπλισμένος». Αυτήν την κυνική πραγματικότητα η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας ουδέποτε έλαβε σοβαρά υπόψη. Επαναπαύεται σε ψηφίσματα-επιταγές χωρίς αντίκρισμα. Αντίθετα, οι Ισραηλινοί, μετά το ολοκαύτωμα των έξι εκατομμυρίων Εβραίων, με ακραίο πείσμα αποφάσισαν και το εννοούν: «Ποτέ πια»! Γι’ αυτό απέκτησαν ισχύ, συμβατική και πυρηνική. Βεβαίως, δεν αποκλείεται μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια του νέου πολέμου να αναδυθεί μια ελπίδα, που να οδηγήσει σε ειρήνευση ή τουλάχιστον σε αλληλοανοχή και αλληλοαναγνώριση. Μέχρι τότε, η Γη της Επαγγελίας θα σπέρνεται με θάνατο, μίσος, δάκρυα και καταστροφή.

>Δίδαγμα δεύτερον: Ποια «διεθνής κοινότητα»; Σε διάφορες χώρες διοργανώνονται διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων ή των Ισραηλινών. Αρχηγοί κρατών επισκέφθηκαν τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους και να καταδικάσουν τις φρικαλέες ωμότητες των τρομοκρατών της Χαμάς. Μουσουλμάνοι ηγέτες, και ειδικά ο Ερντογάν, υποστηρίζουν τον «απελευθερωτικό αγώνα» της Χαμάς. Πολίτες σε πολλές χώρες συμπαρίστανται στους δοκιμαζόμενους σκληρά κατοίκους της Γάζας, παράπλευρα θύματα της Χαμάς και των ισραηλινών βομβαρδισμών. Πολλοί διεθνώς συμπαραστάθηκαν και στους Ουκρανούς μετά τη ρωσική εισβολή. Το 1974 κάποιοι συμπαραστάθηκαν στη σφαγιαζόμενη από τους Τούρκους εισβολείς, Κύπρο. Και λοιπόν; Κύπριοι, Παλαιστίνιοι, Ουκρανοί, Κούρδοι ή άλλοι λαοί εισπράττουν προσωρινόν οίκτον, αλλά στο τέλος μένουν μόνοι ενώπιον του θυσιαστηρίου τους.

>Δίδαγμα τρίτον: Ποιο διεθνές δίκαιο και ποια Χάρτα του ΟΗΕ; Πριν από 2500 χρόνια ο Πλάτων ξεκαθάρισε: «Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού». Την ίδια περίπου εποχή, ο Θουκυδίδης ανέλυσε με ρεαλιστική ωμότητα ότι το συμφέρον είναι ο άξονας των διακρατικών και διεθνών σχέσεων. Ένα απλό παράδειγμα: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάιντεν, κατηγόρησε τη Χαμάς και τη Ρωσία ότι προσπαθούν να καταλύσουν δημοκρατίες. Η κατοχική της Κύπρου, Τουρκία, τι κάνει; Ακριβώς το ίδιο! Καμία αναφορά από τον Αμερικανό Πρόεδρο, επειδή η χώρα του Αττίλα είναι «πολύτιμη σύμμαχος». Πενήντα χρόνια η Κύπρος εισπράττει ψηφίσματα, που ζητούν βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού. Μηδέν αποτέλεσμα, αφού η κυπριακή ηγεσία εργωδώς βιάζεται να παραδώσει την Κύπρο στο πιάτο της τουρκοδιζωνικής τερατουργίας, αντί να απαιτεί ανένδοτα όσα απολαμβάνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.

>Δίδαγμα τέταρτον: Ο γνήσιος πατριωτισμός. Ο στρατηγός Ντε Γκωλ υπογράμμισε: «Πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ’ όλα την αγάπη για τη χώρα σου». Όλοι τους είδαμε στους τηλεοπτικούς δέκτες: Χιλιάδες Ισραηλινοί, άνδρες και γυναίκες, επέστρεφαν για να πολεμήσουν για τη χώρα τους. Η θητεία στο Ισραήλ είναι τρία χρόνια για τους άντρες και δύο για τις γυναίκες, με συχνές σκληρές εκπαιδεύσεις και διατήρηση υψηλού βαθμού ετοιμότητας. Στην Κύπρο, η θητεία ήταν 26 μήνες, μειώθηκε στους 24 και η κυβέρνηση Αναστασιάδη τη μείωσε, πανηγυρίζουσα αφρόνως, στους 14 μήνες. Πού; Στην ημικατεχόμενη από την Τουρκία, νήσο, επειδή, σύμφωνα με βουλευτή του δήθεν πατριωτικού ΔΗΣΥ, η θητεία «είναι χαράμι» (χωρίς όφελος!). Κι ούτε λόγος για στράτευση των γυναικών. Φανταστείτε προς στιγμήν να ξεσπάσουν συγκρούσεις με τον τουρκικό κατοχικό στρατό. Η πλειοψηφία των  Κυπρίων θα επιχειρήσουν να δραπετεύσουν στα βουνά ή στο εξωτερικό. Τέτοιο κατάντημα…

>Δίδαγμα πέμπτον: Μάχομαι-πολεμώ για την πατρίδα. Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, Ισραηλινοί άντρες και γυναίκες έσπευσαν με ενθουσιασμό να καταταγούν στις μονάδες τους. Μεταξύ αυτών και η 20χρονη κόρη του Ορέν Ανολίκ, πρέσβη του Ισραήλ στην Κύπρο. Σε άκρως συγκινητική ανάρτησή του στο τουίτερ, και με την άδειά της, γράφει:

«Γνωρίζω ότι η επιθυμία σου να συνεισφέρεις σημαντικά στην ισραηλινή κοινωνία σε οδήγησε να καταταγείς εθελοντικά στη μάχιμη μονάδα στην οποία βρίσκεσαι. Παρόλα αυτά, θα προτιμούσα πολύ να μη βρεθείς σε πραγματική μάχη. Ταυτόχρονα, αν, Θεός φυλάξοι, συμβεί και βρεθείτε σε μάχη, σας ζητώ να πολεμήσετε. Να πολεμήσετε με όλη σας τη δύναμη, την αποφασιστικότητα  και το θάρρος. Τα πρόσφατα γεγονότα μάς υπενθύμισαν για άλλη μια φορά ότι δεν θα επιβιώσουμε αν δεν αγωνιστούμε για το έθνος μας, τον λαό μας, το σπίτι μας και τον δίκαιο σκοπό μας. Δεν μπορώ να σταματήσω να ανησυχώ, αλλά ταυτόχρονα, αγάπη μου, με κάνεις πολύ περήφανο πατέρα. Μείνε ασφαλής. Ανυπομονώ να σε αγκαλιάσω ξανά μόλις τελειώσει ο πόλεμος».

Ερώτηση-πρόκληση: Πόσοι Κύπριοι πατεράδες και μανάδες θα έγραφαν και θα εννοούσαν τα πιο πάνω; Σε όλους τους αγώνες του Έθνους μας, οι Έλληνες της Κύπρου έδωσαν θυσιαστικά το «παρών» τους. Πολλών τα κόκκαλα έμειναν στα πεδία μαχών. Κατά τη διάρκεια του αγώνα της ηρωικής ΕΟΚΑ, άντρες, γυναίκες, νέοι και νέες συμμετείχαν ενεργά και με πατριωτική ορμή στον υπέρ ελευθερίας αγώνα. Μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ένας έπρεπε να είναι ο στόχος: Η απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Αντ’ αυτής, ανίκανες, ανεπαρκείς, τουρκοψοφοδεείς ηγεσίες αναλίσκονται σε ατέρμονες συνομιλίες διά του αηδούς κατευνασμού του τουρκικού θηρίου. Επιμένουν να παραδώσουν την Κύπρο αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία διά της διζωνικής ανωμαλίας. Ο πουρκουαδισμός και ο ραγιαδισμός εξευτελίζουν έναν άλλοτε υπερήφανο πατριώτη και αγωνιστή Έλληνα Κύπριο, που κατήντησε να αιμοδοτεί ανέμελα τον κατακτητή του. Υπάρχει ακόμα ένα δίδαγμα-μήνυμα: Ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν θα επιβιώσει αν δεν αντισταθεί ενωμένος και ερρωμένως, με κάθε μέσο και τρόπο, στη μεθοδευόμενη τουρκοποίησή του.