Η 24η Απριλίου 2004 αποτελεί κορυφαία στιγμή στην ιστορία της Κύπρου. Ο κυπριακός Ελληνισμός, παρά τους εκβιασμούς, τους εκφοβισμούς, τις απειλές και την καταστροφολογία από σεσημασμένους προαγωγούς και θιασώτες του σχεδίου Ανάν – εντός και εκτός της νήσου – με ένα βροντερό ΟΧΙ το πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Λογικά, θα ανέμενε κανείς, πως το λιγότερο που όφειλαν να πράξουν οι υμνητές του, ήταν να σεβαστούν την ετυμηγορία των Ελλήνων. Και, ταυτόχρονα, να κάνουν τα πάντα και τίποτε να μη παραλείψουν ώστε η διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας από μία νέα τουρκοκρατία, να είναι απευκταίο γεγονός.
Αλλ’ όχι! Ο μεν Δ. Χριστόφιας, τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ και μέγας Αναν-ιστής, υπό την πίεση των πατριωτικών μαζών του κόμματος, υπέκυψε και ανέμελψε το γνωστό γελοίο και ασεβές: «Είπαμε ‘όχι’ για να τσιμεντώσουμε το ‘ναι’ (στο σχέδιο Ανάν)». Ο δε Ν. Αναστασιάδης, άλλος ορκισμένος θιασώτης και αμετανόητος προαγωγός του τερατουργήματος, αφού επιδόθηκε σε πρωτοφανείς εκβιασμούς, απειλές και εκφοβισμούς, σε συνέντευξή του στα αθηναϊκά «Νέα», λίγα μόλις 24ωρα μετά το δημοψήφισμα, με οργή διαμήνυσε ότι θα μας επέβαλλε το Ανάν.
Υπέκυψε στο ΑΚΕΛ
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, στις 7 Απριλίου 2004 είχε απευθύνει διάγγελμα προς τον κυπριακό λαό και τον καλούσε να πει ένα δυνατό ΟΧΙ στο ανοσιούργημα. Με την υπόμνηση ότι δεν παρέλαβε κράτος για να παραδώσει κοινότητα. Όμως, είχαν προηγηθεί κάποια άλλα γεγονότα που πρέπει να ανασυρθούν στη μνήμη. Όπως ο Κώστας Ν. Χατζηκωστής, εκ των συνιδρυτών και εκδότης της «Σημερινής», μαρτυρεί στο βιβλίο του: «Έξι προεδρικά πορτρέτα» (Εκδόσεις Γερμανός, Θεσ/νίκη 2015, σελ. 218-222):
«Η ηγεσία του ΑΚΕΛ πίεζε τον Παπαδόπουλο να μην πάρει απορριπτικές θέσεις στο διάγγελμα, αλλά να παραθέσει τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία του Σχεδίου Ανάν και να αφήσει το λαό να αποφασίσει ανεπηρέαστος. Φαίνεται», γράφει ο Κ. Ν. Χατζηκωστής, «ότι ο Παπαδόπουλος είχε τελικά υποκύψει στις πιέσεις και η συγγραφή του διαγγέλματος είχε ολοκληρωθεί με βάση την ως άνω θέση του ΑΚΕΛ. Σε αυτήν την αμφιταλάντευση του Παπαδόπουλου αναφέρεται και ο προκάτοχός του, Κληρίδης,
ένθερμος υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν» («Ντοκουμέντα μιας εποχής», εκδόσεις Πολιτεία, 2007).
Ο Κ. Ν. Χατζηκωστής αναφέρει ότι «από στενούς συνεργάτες του Παπαδόπουλου, πληροφορήθηκα στο Άγιον Όρος, όπου βρισκόμουν, τη ζοφερή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί τις τελευταίες στιγμές για το στόχο και το περιεχόμενο του διαγγέλματος. Αποφάσισα να συμβάλω κι εγώ με τηλεφωνική μου παρέμβαση στο να πάρει ο Πρόεδρος την ορθή απόφαση (ο κ. Κώστας Ν. Χατζηκωστής με είχε τότε ενημερώσει τηλεφωνικά για την αγωνιώδη προσπάθειά του προς τον Τάσσο). Στο Άγιον Όρος συνέπεσε να είναι και ο τότε υπουργός Παιδείας, Πεύκιος Γεωργιάδης, καθώς και ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας της Κύπρου, ‘Φιλελεύθερος’, Νίκος Παττίχης (…).
»Ο Παπαδόπουλος έπρεπε να αγνοήσει την αξίωση του ΑΚΕΛ, που ήταν να μην πάρει θέση και να μην καλέσει το λαό να απορρίψει το Σχέδιο. Έστω και την τελευταία στιγμή έπρεπε ρητά, καθαρά, κατηγορηματικά να αναλάβει ρωμαλέα τις ιστορικές ευθύνες του και όχι από μικροπολιτικούς συμβιβασμούς ή πιέσεις ή ψευτοδιλήμματα να μετατοπίσει στο λαό τις ευθύνες. Έπρεπε συνειδητά και ξεκάθαρα να εξηγήσει στο λαό γιατί με ένα εκκωφαντικό και υπεύθυνο ‘όχι’ θα έσωζε την Κύπρο» (…). Τελικά, ο Παπαδόπουλος κάλεσε το λαό να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν. Να πει το ‘όχι’. Αυτό τον καταξίωσε μέσα σε μια νύχτα ως εθνικό ηγέτη του ευρύτερου Ελληνισμού».
Τιμήθηκε ο Αναν-ιστής Σημίτης!
Πρέπει να θυμόμαστε και να μη ξεχνάμε: Το Σχέδιο Ανάν επιχείρησαν να επιβάλουν στον κυπριακό Ελληνισμό Έλληνες και ξένοι πολιτικοί: Κ. Σημίτης, Γιωργάκης Παπανδρέου, Εγγλέζοι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ηγέτες. Ο Γλ. Κληρίδης ορκίστηκε στο ιερό Ευαγγέλιο ότι έπρεπε να αποδεχτούμε τη νέα τουρκοκρατία διά του Σχεδίου Ανάν και ζήτησε ακόμα 16 μήνες για να μας το επιβάλει. Ο Ι. Κασουλίδης μάς προειδοποίησε-απείλησε με νέα Μικρασιατική Καταστροφή ενώ οι Αμερικανοί μάς εκβίασαν με τόνους κεραμίδια στο κεφάλι μας αν το απορρίπταμε.
Το περ. Σάββατο, στη Λευκωσία, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γλ. Κληρίδη, που οργάνωσε το Ινστιτούτο «Γλαύκος Κληρίδης», μίλησε ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδος και υμνητής του σχεδίου Ανάν, Κ. Σημίτης. Οι αμετανόητοι Αναν-ιστές του ΔΗΣΥ τίμησαν τον εξίσου υμνητή του Ανάν! Είναι γνωστό ότι πριν ακόμα δημοσιοποιηθεί το Σχέδιο Ανάν-5, ο Σημίτης τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της αποδοχής του. Δέκα πέντε χρόνια αργότερα, επιβεβαίωσε πόσο θλιβερά αμετανόητος αλλά και ασεβής και υβριστής είναι προς την εκπεφρασμένη κυρίαρχη απόφαση του κυπριακού Ελληνισμού να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ισχυρίστηκε ότι «το σχέδιο Ανάν ήταν, παρά τις μη ικανοποιητικές, σε ορισμένα θέματα, ρυθμίσεις, μία λύση για να αποφευχθούν μελλοντικές συγκρούσεις». Και με αφορμή την ανακάλυψη υδρογονανθράκων υποστήριξε πως «η συγκυρία είναι σήμερα, όσον αφορά
το Κυπριακό, διαφορετική από το 2004, λόγω του θέματος των πετρελαίων που έχει αυξήσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας και σκληραίνει τη στάση της». Οποία πολιτική αχρειότητα! Καμία νύξη ή έστω αναφορά στις αφόρητες προκλήσεις, στις αλαζονικές αξιώσεις και στις επεκτατικές και επιθετικές ενέργειες της κατοχικής Τουρκίας εναντίον της Κύπρου.
«Σπαρταρά στο τραπέζι»
Θα καταθέσω μία προσωπική μαρτυρία εκείνων των τραγικών ημερών: Αμέσως μετά το βροντερό ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού στο τερατούργημα Ανάν, ο Τάσσος όπως και οι σεσημασμένοι υμνητές του – Ν. Αναστασιάδης, Δ. Χριστόφιας, Μιχ. Παπαπέτρου, Αβ. Νεοφύτου, Σ. Χάσικος, Ι. Κασουλίδης, Χρ. Στυλιανίδης, κ.ά. — νυχθημερόν κανοναρχούσαν ότι με λίγες αλλαγές, λίγες τροποποιήσεις, το Σχέδιο θα επανερχόταν προς έγκριση. Τόσο πολύ θύμωσα για την απίστευτη και πρωτοφανή ασέβεια και αθλιότητα όλων αυτών και πολλών άλλων σε βάρος της κυρίαρχης απόφασης του λαού, ώστε, τον Ιούλιο του 2004 τηλεφώνησα στον τότε διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Τάσσου, Μ. Καρογιάν.
Σε έντονο ύφος του είπα, χωρίς περιστροφές: «Μάριε, μα έχετε τρελαθεί εκεί στο Προεδρικό; Τι αποφάσισε ο λαός στις 24 Απριλίου;». Μου απάντησε: «Απέρριψε το Σχέδιο Ανάν!». Του υπέδειξα ξανά έντονα: «Γιατί, τότε, καθημερινά υποστηρίζετε, ο Πρόεδρος και όλη η συνεπαρτζιά του Ανάν, ότι με λίγες αλλαγές, λίγες τροποποιήσεις το Σχέδιο θα επαναφερθεί;». Μου έδωσε την εξής εκπληκτική απάντηση: «Ο Πρόεδρος είναι εναντίον του Σχεδίου και το ξέρεις αλλά αυτά που λέγονται είναι για τους ξένους», και εννοούσε για περιπαίξιμο των ξένων! Τέτοια πολιτική ελαφρότητα και αμυαλιά.
Ο ένδακρυς Τάσσος…
Όμως, αυτή η ολέθρια ελαφρότητα είχε και θλιβερή συνέχεια: Τον Σεπτέμβριο του 2004, ο Τάσσος μετέβη και προσφώνησε τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Ουσιαστικά και πρακτικά, η ομιλία του ήταν ο επικήδειος και ο ενταφιασμός του Σχεδίου Ανάν. Στην Κύπρο προήδρευε της Δημοκρατίας ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Δ. Χριστόφιας. Ρωτήθηκε σχετικά από δημοσιογράφους για την ομιλία Παπαδοπούλου και απάντησε: «Το Σχέδιο Ανάν είναι ζωντανό και σπαρταρά πάνω στο τραπέζι!». Μόλις ο Τάσσος επέστρεψε από τη Ν. Υόρκη, ρωτήθηκε για την πιο πάνω θέση του Δ. Χριστόφια.
Είπε: «Όσοι νομίζουν ότι το Σχέδιο Ανάν είναι νεκρό, είναι εκτός πραγματικότητας». Ποιος έκανε αυτήν την εξωφρενική δήλωση; Ο Πρόεδρος ο οποίος, ένδακρυς και συναισθηματικά φορτισμένος, ορθά κάλεσε τους Έλληνες της Κύπρου να πουν στις 24 Απριλίου 2004 ένα «δυνατό ‘όχι’» και «να υπερασπιστούν το δίκαιο, την αξιοπρέπεια, και την ιστορία» τους. Γιατί ο Τάσσος έκανε αυτήν την ανεκδιήγητη δήλωση αφού ήταν, ίσως, ο μόνος που είχε ενδιατρίψει και μελετήσει σε βάθος το Σχέδιο και γνώριζε άριστα ότι, αν γινόταν αποδεκτό, θα οδηγούσε σε μια νέα τουρκοκρατία στην Κύπρο;
Κατά την άποψή μου, ο Παπαδόπουλος σκεφτόταν ήδη τις προεδρικές εκλογές του 2008, στις οποίες θα ήθελε διακαώς την υποστήριξη του ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό, πρώτον, έκανε ένα ξεκάθαρο προεκλογικό άνοιγμα στο ΑΚΕΛ. Δεύτερον, για να στηρίξει το ΑΚΕΛ που διερχόταν μια σοβαρή ενδοκομματική κρίση. Τρίτον, επειδή ήθελε να αμβλύνει τις κατηγορίες ντόπιων και ξένων για το σωτήριο ΟΧΨΙ. Και διότι, τέταρτον, μία βαθιά πολιτική φιλία τον συνέδεε με το Δ. Χριστόφια.
Όταν την άνοιξη του 2007, ο Κ. Ν. Χατζηκωστής τον προειδοποίησε ότι ο φίλος του Δημήτρης (Χριστόφιας), θα κατερχόταν στις προεδρικές ως υποψήφιος του ΑΚΕΛ, ο Τάσσος δεν τον πίστεψε και του υπέδειξε ότι, τάχα, προσπαθούσε να σπείρει… ζιζάνια ανάμεσά τους.
Το… «σωστό περιεχόμενο»
Με το βροντερό ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν, οι Έλληνες απέρριψαν και ΟΛΕΣ τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, τις οποίες οι ηγέτες μας, από τον Μακάριο μέχρι τον Τάσσο είχαν κάνει προς τους Τούρκους και, φυσικά, και τη διζωνική τερατουργία. Χωρίς να πετύχει κανένας από αυτούς μια λειτουργική, δημοκρατική και με ευρωπαϊκές προδιαγραφές λύση στο Κυπριακό. Αντίθετα: Ακόμα και ο Τάσσος, ο οποίος απέρριψε το Σχέδιο Ανάν και δι’ αυτού και την τουρκοφρενή, ρατσιστική, αντιευρωπαϊκή και αντιδημοκρατική διζωνική τερατουργία, στις 8 Ιουλίου 2006 συνομολόγησε κοινό ανακοινωθέν με τον κατοχικό Ταλάτ.
Στην πρώτη παράγραφο οι δύο ηγέτες δεσμεύονταν «για την επανένωση της Κύπρου µε βάση µια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσµατα του Συμβουλίου Ασφαλείας». Όταν ο Τάσσος επικρίθηκε από τους αντιπάλους του, επέμενε ότι ήθελε λύση διζωνικής «με το σωστό περιεχόμενο». Το δηλητηριώδες περιεχόμενο με σοροπιασμένο περίβλημα…
Πράγματι, το σχέδιο Ανάν δεν… πέθανε, επειδή: Ο Κληρίδης το έκτισε, ο Τάσσος το ανέχτηκε τυμπανιαίο, στη συνέχεια ο Χριστόφιας και σήμερα ο Αναστασιάδης, με όσα συμφώνησαν με τους κατοχικούς Ταλάτ και Έρογλου-Ακιντζί και με τις μικροπολιτικές τεχνοτροπίες τους, τον ψοφοδεϊσμό, τον τουρκολιγουρισμό και την πολιτική δειλία τους, το ανέστησαν και το έστησαν φλάμπουρο μιας αδιέξοδης και ολέθριας, καταστροφικής πολιτικής για τον τόπο. Έπαιξαν κομματικά και ολέθρια πολιτικά παιγνίδια, δελεάστηκαν από ξένους παράγοντες, πίστεψαν αφελέστατα ότι, υποχωρούντες και εκχωρούντες θέσεις στους Τούρκους, θα μπορούσαν να τους κατευνάσουν.
Εκδικούνται τους πολίτες!
Αντίθετα, τους έχουν αποθηριώσει επειδή κανείς από τους τρεις Προέδρους πίστεψε στη δύναμη του βροντερού ΟΧΙ του λαού, ώστε αυτό να αποτελέσει την πυρηνική γόμωση για μια νέα, ξεκάθαρη στρατηγική και πολιτική διεκδίκησης των δικαίων του
κυπριακού Ελληνισμού. Ο Τάσσος είχε ΜΙΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΚΛΑΣΙΚΗ ευκαιρία να αναδειχθεί σε ηγέτη πανελλήνιας εμβέλειας, τη νύχτα της 24ης Απριλίου 2004 και την κλότσησε χάρη μικροπολιτικών και εκλογικών σκοπιμοτήτων και καλοπιάσματος του ΑΚΕΛ.
Χριστόφιας και Αναστασιάδης, το δίδυμο της θλιβερής Αναν-ικής συναυτουργίας, διαπραγματεύτηκαν και επιμένουν να διαπραγματεύονται στη βάση των παραμέτρων του απορριφθέντος Σχεδίου, ασεβούντες απρεπέστατα προς το βροντερό ΟΧΙ του λαού. Ως εάν να θέλουν να εκδικηθούν τους πολίτες που με την ψήφο τους διέσωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία εκείνοι όφειλαν να υπερασπίζονται όπως ορκίστηκαν. Και ο άθλιος άθλος τους;
Τουρκοποίηση-ισλαμοποίηση
Κατάφεραν, με τους καταστροφικούς ερασιτεχνισμούς τους, να απαλλάξουν την Τουρκία του στίγματος της βαρβαρικής εισβολής και κατοχής και να την αποθρασύνουν ακόμα περισσότερο αφού και η Αθήνα ασκείται στη γελοιώδη πολιτική κατευνασμού του Αττιλικού θηρίου. Το Κυπριακό, από διεθνές πρόβλημα τουρκικής εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού, κατάντησε δικοινοτική διαφορά με κορωνίδα την τουρκοφρενή διζωνική, η οποία οδηγεί κατευθείαν στην τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση της Κύπρου
Σήμερα, 15η επέτειο του σωτήριου ΟΧΙ στην Αναν-οκρατία-τουρκοκρατία, οι Έλληνες της Κύπρου παρατηρούν με απόγνωση, απελπισία και οργή τους ηγέτες τους να συνομιλούν στη βάση του Αναν-ικού τέρατος, να το αιμοδοτούν με την ανεπάρκειά τους και να το προετοιμάζουν κατά των Ελλήνων ως ρομφαία εκδίκησης επειδή αντιστάθηκαν και διέσωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αυτήν τη Δημοκρατία η οποία σήμερα είναι το μοναδικό αποκούμπι και ο ισχυρός θώρακας μας κατά της επελαύνουσας τουρκοκρατίας. Αλλ’ αυτοί οι θλιβεροί και μοιραίοι ηγέτες παίζουν εν ου παικτοίς. Ο κυπριακός Ελληνισμός θα θωρακίσει ξανά την Κυπριακή Δημοκρατία και θα στομώσει-εξουδετερώσει τις κατ’ εναντίον της τουρκικές, δυστυχώς και ελληνικές όπως και ξένες τοξεύσεις.
