Οι ήρωές μας δεν αγωνίστηκαν εναντίον του Τούρκου, ώστε οι πολιτικοί να τον νομιμοποιήσουν αφέντη μέσα στην πατρίδα μας. Θυσιάστηκαν για μια Κύπρο ελεύθερη, απαλλαγμένη από τον τουρκικό ζυγό, για την αξιοπρέπεια, την ιστορία, την τιμή, τη λεβεντιά και την περηφάνια των Ελλήνων. Αυτά τα μηνύματα εμφανώς διαφεύγουν των ακαταλόγιστων τουρκοδιζωνολάγνων πολιτικάντηδων που βάλθηκαν να μας τουρκέψουν. Δεν θα τους περάσει!
«Πολιτική ισότητα», «κυριαρχική ισότητα» και τρεις εκβιασμοί για μια πιθανή κηδεία
«Πιστεύω πως αυτή η πολιτική ισότητα θα οδηγήσει ταχέως στην κυριαρχική ισότητα, την οποία απαιτεί η τουρκική πλευρά, μέσω μάλιστα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία θα έχει δοκιμαστεί και θα έχει αποτύχει. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι παρελθόν και ο κυπριακός Ελληνισμός δεν θα έχει πού την κεφαλήν κλίναι. Μήπως αυτό είναι το τουρκικό plan B; Ας προσέξουμε»
Ο Αβέρωφ ως ντελάλης δισεκατομμυρίων και προαγωγός της αγγλοτουρκοδιζωνικής
Όλοι οι ναινέκοι, με επικεφαλής τον Αβ. Νεοφύτου, έχουν κουρδιστεί και εξαπολυθεί για την επιβολή της τουρκοδιζωνικής δήθεν ομοσπονδίας και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με φανταστικά δισεκατομμύρια (όχι αυτά που μάσησαν με τα χρυσά διαβατήρια) υποβάλλουν στους πολίτες να καταπιούν τη ρατσιστική, αντιευρωπαϊκή τουρκοδιζωνική, ώστε ευχερέστερα να αυτοκτονήσουν κρατικά, πολιτειακά, εθνικά και βιολογικά, επειδή κάποτε θα πεθάνουν
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου εκχωρεί την «πολιτική ισότητα» στους Τούρκους
Τι χρείαν έχομεν Τούρκων μαρτύρων; Υπάρχουν πρόθυμοι δικοί μας! Δυστυχώς, ξανά από τον χώρο του πάλαι ποτέ εθνικόφρονος κόμματος. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, μετά από χθεσινή συνάντηση (για πολλοστή φορά) με τον Ύπατο Αρμοστή της Αγγλίας (και την πρέσβη της Ολλανδίας), εξαπέλυσε νέα πολιτική ρουκέτα, ενδεικτική της διαχρονικής ελαφρότητας και της τραγικής αστειότητας με τις οποίες αντιμετωπίζει σοβαρές πτυχές του Κυπριακού.
Αγγλοτουρκο-διζωνικές υμνολογίες του Αβέρωφ
Μερίδα των Κύπριων πολιτικών υποφέρουν διαχρονικά από ολέθρια σύνδρομα: Γνωσιολογικής κατωτερότητας, τουρκοφοβίας, αγγλολαγνείας, «πατριωτικού ρεαλισμού», τι θα πουν οι ξένοι, να μη κατηγορηθούμε ότι είμαστε «κακά παιδιά», κτλ. Κάποιοι εξ αυτών εκλαμβάνουν τους πολίτες ως άνοα πρόβατα, τα οποία θέλουν μόνο να βελάζουν παθητικά στις κομματικές στάνες τους. Κάποιοι νομίζουν ότι οι πολίτες είναι παλαβοί, γι’ αυτό και τους πετούν κατάμουτρα ό,τι ανοητολογίες μπορεί να εκτοξευθούν από το έρκος των οδόντων τους.