Η κρίση στην Ουκρανία επιβεβαιώνει ξανά την αδίστακτη πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών των μεγάλων και όχι μόνο, δυνάμεων. Ταυτόχρονα ξεσκεπάζει την αφόρητη υποκρισία τους έναντι αρχών που διέπουν τις διακρατικές και τις διεθνείς σχέσεις. Αίφνης, Δυτικοί και Ρώσοι ανακάλυψαν (!) την αξία της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, του Διεθνούς Δικαίου, της ισχύος Συνθηκών, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της καταδίκης γενοκτονίας. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη και τα κόμματα όφειλαν να αναλύσουν την κρίση και να αντλήσουν τα ανάλογα συμπεράσματα και μαθήματα. Αλλά τι λέγομεν… O μεν Πρόεδρος και ο Υπουργός των Εξωτερικών αναλίσκονται είτε στην υποστήριξη του υποψήφιου …
Τι γυρεύει ο Τούρκος γκρίζος λύκος στην ουκρανική αναμπουμπούλα;
Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται μεταξύ της Δυτικής σφύρας και του ρωσικού άκμονος. Δεν τίθεται θέμα επιλογής από ποιον… ελέφαντα δεν θα ποδοπατηθούν αλλ’ άσκησης έξυπνης, αξιόπιστης, πειστικής και διεκδικητικής εξωτερικής πολιτικής ώστε: Αφ’ ενός να είναι αποδεκτές, σεβαστές, χρήσιμες ομοτράπεζες των μεγάλων και αφ’ ετέρου να υπερασπίζονται σθεναρά και να διασφαλίζουν αποτελεσματικά τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Απαιτείται πανεθνική στρατηγική!
Μαθήματα από την ουκρανική κρίση για την Ελλάδα και την Κύπρο και η real politik
Η ουκρανική κρίση επιβεβαιώνει ξανά ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν μπορούν να αγνοήσουν στρατηγικούς κινδύνους στα σύνορά τους. Οι μικρές χώρες δεν δικαιούνται να καταφεύγουν στον κατευνασμό και σε υποχωρήσεις για να εξημερώσουν έναν επιτιθέμενο εχθρό, αλλά να εξοπλίζονται και να προετοιμάζονται, αν θέλουν να είναι ελεύθερες.
Όταν πολεμούν οι ελέφαντες Δύση – Ρωσία, το χορτάρι Ελλάδα-Κύπρος να μη υποφέρει
Αθήνα και Λευκωσία δεν εκδήλωσαν προθέσεις αφού ανήκουν στην ΕΕ και είναι στενά δεμένες στο αμερικανικό άρμα. Η ουκρανική κρίση είναι μια ευκαιρία για την Ελλάδα και την Κύπρο να επανασχεδιάσουν μια πολυδιάστατη και όχι μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική, με γνώμονα μόνο τα συμφέροντά τους. Για να αποφύγουν να ποδοπατηθούν από τους ελέφαντες…
Tο Αφγανιστάν και η σύγκρουση συμφερόντων στην Κεντρική Ασία αφορούν και τον Ελληνισμό
Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να διδαχθούν από την εγκατάλειψη και του αφγανικού λαού από τους Αμερικανούς. Προπάντων, να συνειδητοποιήσουν ότι την κρίσιμη στιγμή ο Ελληνισμός θα είναι μόνος. Αλλά, τουλάχιστον, να είναι πανέτοιμος και πάνοπλος. Ο τουρκικός γκρίζος λύκος πάλι επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση. Συνεπώς, απαιτείται κατεπειγόντως χάραξη νέας πανεθνικής στρατηγικής αντιμετώπισης του τουρκικού θηρίου. Οι Έλληνες δεν είμαστε… Αφγανοί.
Οι δυσκολίες της αμερικανικής υπερδύναμης είναι σοβαρές ανησυχίες για τον Ελληνισμό
«Μη μας βάζετε στη θέση να διαλέξουμε μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος. Εάν όμως θέσετε θέμα να διαλέξουμε, σας λέω ότι 90 φορές στις 100 θα διαλέξουμε υπέρ της Τουρκίας, διότι αυτό είναι το γενικότερο, επιβαλλόμενο συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών»
Γιατί η Τουρκία ενδέχεται να προκαλέσει θερμό επεισόδιο;
Η πανδημία του κορωνοϊού έχει επιβεβαιώσει ξανά, αν χρειαζόταν, ότι η Τουρκία δεν διστάζει να αξιοποιεί και να εκμεταλλεύεται κάθε προσφερόμενη ευκαιρία για να προωθεί τα επεκτατικά και κατακτητικά σχέδιά της σε βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά από δεκαετίες τουρκοφοβίας και τρεμαλέας αντιμετώπισης της Τουρκίας, ίσως οι ηγεσίες στην Αθήνα και στη Λευκωσία να έχουν αντιληφθεί, επιτέλους, το φοβερό και ολέθριο τίμημα που ο Ελληνισμός είναι πιθανόν να πληρώσει και πάλι εξαιτίας της διαχρονικά αδιέξοδης πολιτικής κατευνασμού και εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου.
Ο Καυκασιανός ληστής, ο Τούρκος πειρατής και οι ψευδαισθήσεις μιας αφελούς ηγεσίας
Έχει μείνει στην Ιστορία ο διάλογος του Αμερικανού προέδρου, Ρούζβελτ, με τον σύμβουλό του Μπούλιτ. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Διάσκεψη της Γιάλτας (4-11/2/1945) ο Ρούζβελτ προσπαθούσε να εξηγήσει γιατί έπρεπε να υποχωρήσει στις αξιώσεις του αιμοσταγούς δικτάτορα της τότε Σοβιετικής Ένωσης, Στάλιν. «Η ευγένεια υποχρεώνει! Αν του δώσουμε ό,τι μας ζητεί, θα μας δώσει και αυτός κατόπιν, ό,τι του ζητήσουμε». Ιδού τι απάντησε ο Μπούλιτ: «Αλλ΄ αυτός δεν είναι ο Δούκας του Νόρφολκ! Είναι ένας Καυκασιανός ληστής!». Από το 1974 και εντεύθεν, εφτά Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν καλλιεργήσει, με την ανοχή ή και υποστήριξη πολιτικών δυνάμεων, μιαν …
Αποτροπή και αντίσταση ή υποταγή στην αρπακτικότητα της Τουρκίας
Η τρίτη τουρκική εισβολή στη Συρία προσφέρεται, έστω και τώρα, για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και διδαγμάτων για την Αθήνα και τη Λευκωσία. Η Τουρκία επιβεβαίωσε ξανά και για πολλοστή φορά ότι είναι ένα επιθετικό, κατακτητικό και αναθεωρητικό κράτος, το οποίο εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί αδίστακτα συγκυρίες, κενά ισχύος, συμφέροντα, συγκρούσεις και εγγενείς αδυναμίες του διεθνούς άναρχου συστήματος για να προωθήσει, να διεκδικήσει και να επιβάλει ό,τι θεωρεί ως εθνικά της συμφέροντα.
Η Τουρκία ξεκίνησε τον 3ο Αττίλα! Ο Ελληνισμός, πώς θα αντισταθεί;
Στην κορύφωση της πολεμικής προσπάθειας το 1918, ο τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας, Ζιωρζ Κλεμανσώ, ρωτήθηκε στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση ποια ήταν η πολιτική του. Απάντησε το περιώνυμο: «Η εσωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον. Και η εξωτερική πολιτική μου; Κάμνω πόλεμον. Παντού και πάντοτε κάμνω πόλεμον»! Στην Κύπρο δεν υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει Πρόεδρος ο οποίος να αναμέλψει – και να εννοεί έστω και κατ’ ελάχιστον – όσα διασάλπισε ο Κλεμανσώ.