«Μη προκαλείτε τον κύριο Αττίλα. Γονατίστε! Υποταχθείτε! Παραδοθείτε! Σκλαβωθείτε! Τουρκοποιηθείτε! Ισλαμοποιηθείτε! Να μη χαλάσει το κλίμα. Να καλλιεργηθεί ‘κουλτούρα ειρήνης’ για ευκολότερη κατάποση της κατοχής, όπως συμβουλεύει ο καλός πράκτορας της. Να πάμε σε συνομιλίες ώστε η υποταγή μας να γίνει διά της υπογραφής μας»
Μάιος του 1940. Ο γερμανικός στρατός προελαύνει στη Γαλλία. Ο γαλλικός στρατός και το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα αναδιπλούνται προς τη Δανκέρκη. Η βρετανική κυβέρνηση αγωνιωδώς επιχειρεί διάσωση και μεταφορά των στρατιωτών στη Βρετανία. Έμεινε στην Ιστορία η περιώνυμη ομιλία του τότε Βρετανού Πρωθυπουργού, Ουίνστον Τσιέρτσιλ (4.6.1940):
«Θα πολεμήσουμε στη Γαλλία, θα πολεμήσουμε στις θάλασσες και στους ωκεανούς, θα πολεμήσουμε στις παραλίες, θα πολεμήσουμε στους διαδρόμους προσγείωσης, θα πολεμήσουμε στα χωράφια και στους δρόμους, θα πολεμήσουμε στους λόφους· δεν θα παραδοθούμε ποτέ! Ακόμη και αν το Νησί ετούτο κατακτηθεί και λιμοκτονήσει, τότε η υπερπόντια αυτοκρατορία μας, πάνοπλη υπό την προστασία του βρετανικού στόλου, θα συνεχίσει τον αγώνα, ώσπου, όταν ο Θεός φέρει την ώρα, ο Νέος Κόσμος, με όλη τη δύναμη και την ισχύ του, να σπεύσει για τη σωτηρία και την απελευθέρωση του Παλαιού».
Ο Τσιέρτσιλ είπε ακόμα το περίφημο: «Ο βρετανικός λαός είχε καρδιά λιονταριού. Εγώ απλώς πρόσθεσα τον βρυχηθμό». Τρεις επισημάνσεις. Πρώτον, ηγέτης. Οι Βρετανοί είχαν Ηγέτη με ανάστημα, αποφασιστικότητα, ξεκάθαρους στόχους. Οι Έλληνες της Κύπρου έχουν σπιθαμιαίους κομματάρχες, τουρκοφοβικούς, ξενολιγούρηδες και διαπλεκόμενους. Το μόνο που ξέρουν είναι το αηδές «yes».
Δεύτερον, λαός. Ο βρετανικός λαός κινητοποιήθηκε από τον ηγέτη του επειδή εννοούσε όσα δήλωσε και ήταν αποφασισμένος να τα υλοποιήσει, για να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα και να σώσει τη χώρα του. Ο κυπριακός Ελληνισμός αφέθηκε ή και επέτρεψε να αγελοποιηθεί από επικίνδυνους πολιτικάντηδες, οι οποίοι ενσυνείδητα δολοφονούν το αγωνιστικό φρόνημά του. Θυμηθείτε: Ειρωνεύτηκαν τις δεκάδες χιλιάδες
γυναικών που πορεύτηκαν και καθύβρισαν τους μαθητές ως χούλιγκαν, επειδή διαμαρτύρονταν κατά της τουρκικής κατοχής.
Τρίτον, αγώνας μέχρις εσχάτων, ανεξαρτήτως θυσιών. Ο βρετανικός όπως και οι λαοί των κατεχόμενων από τη Γερμανία, χωρών, αγωνίστηκαν για την απόκτηση της ελευθερίας τους. Πλήρωσαν πανάκριβο τίμημα με εκατομμύρια νεκρούς και ανείπωτες καταστροφές. Οι Έλληνες της Κύπρου είναι «αγωνιστές» της μαλακής πολυθρόνας, της μίζας, της μάσας, των λόγων του καφενέ και της ολέθριας ευπιστίας προς αχρείους και τυχάρπαστους κομματάρχες.
Η Κύπρος δεν έχει πατριώτες πολιτικούς αλλά διεφθαρμένους ηγήτορες, κομματικούς λυμεώνες του τόπου και υπονομευτές του μέλλοντός του. Και ένα λαό συγχυσμένο, παραδομένο, υποταγμένο, που καθημερινά αιμοδοτεί τον κατακτητή του. Συγκρίνετε προς τους Εβραίους και τους Αρμενίους.
Μετά από 45 χρόνια τουρκικής κατοχής, πανάρχαιες και πανωραίες ελληνικές λέξεις, που τις θεμελίωσαν γενεές γενεών δημιουργών και ηρώων, κατάντησαν περίγελο και ξεφτίλα του κάθε μικροπρεπούς, αναξιοπρεπούς και γελοίου πολιτικάντη – με την εγκληματική ανοχή των Ελλήνων: Ελευθερία, αξιοπρέπεια, απελευθέρωση, εντιμότητα, πατριωτισμός, αυτοθυσία, αγάπη για την πατρίδα, υπευθυνότητα, αξιοπιστία…
Η απελευθέρωση από τον αττιλικό ζυγό έγινε «επανένωση». Η αξιοπρέπεια έγινε απολογία στον κατακτητή. Ο πατριωτισμός στιγματίζεται ως σοβινισμός και εθνικισμός. Η αγάπη για την πατρίδα βαφτίστηκε ως ξερομαγκιά! Αντί της πατρίδας, πρώτα «το κόμμαν τζιαι τ΄αμμάθκια σας» (ισχύει για το ΑΚΕΛ και όλα τα κόμματα). Και με τη τουρκοδιζωνική θα καταλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία διά της υπογραφής μας.
Το 1940, ο Μαν. Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν τη σιχαμερή σβάστικα από την Ακρόπολη. Δεν απολογήθηκαν στον κατακτητή. Ο 15χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης κατέβασε τη βρετανική σημαία από το σχολείο του. Δεν απολογήθηκε. Ο υπερήφανος πατέρας του δεν έστειλε επιστολή στη βασίλισσα για να ζητήσει συγγνώμη.
Ο Πέτρος Παπαλεοντίου, πριν από 30 χρόνια, κατέβασε τη σημαία της κατοχής. Έμεινε τρεις μήνες στα μπουντρούμια του Αττίλα. Δεν απολογήθηκε. Ο πατέρας του δεν έστειλε επιστολή απολογητικού εξευτελισμού προς τον Αττίλα. Ο Σολωμός έδωσε τη ζωή του για να κατεβάσει τη βρομιά της κατοχής. Ο πατέρας του δεν απολογήθηκε.
Ένας 16χρονος Λυσιώτης, από οργή και αγανάκτηση κινούμενος για την κατοχή της πατρίδας και του χωριού του, κατέβασε το βρομερό πανί του βάρβαρου Τούρκου. Όλοι οι τουρκοπροσκυνημένοι της κυβέρνησης Αναστασιάδη και οι τουρκοδιζωνικοί ΔΗΣΑΚΕΛικοί έπεσαν επάνω του να τον κατασπαράξουν. Συνέταξαν μίαν αισχρή επιστολή και επέβαλαν στον πατέρα και στον 16χρονο να απολογηθούν και να επιστρέψουν τη σημαία της κατοχής.
Η αναξιόπιστη κυβέρνηση Αναστασιάδη άφησε ανυπεράσπιστο και αβοήθητο έναν 16χρονο και την οικογένειά του απέναντι στις απειλές της Τουρκίας. Αφού τον εξευτέλισε, εξευτέλισε τον κυπριακό Ελληνισμό, εξευτελίστηκε και η ίδια και επιβεβαίωσε το τουρκικό αφήγημα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα». Το εμετικό, αισχρό και αηδιαστικό μήνυμα που εκπέμπεται από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη προς τους Έλληνες της Κύπρου, είναι ανήκουστο:
«Μη προκαλείτε τον κύριο Αττίλα. Γονατίστε! Υποταχθείτε! Παραδοθείτε! Σκλαβωθείτε! Τουρκοποιηθείτε! Ισλαμοποιηθείτε! Να μη χαλάσει το κλίμα. Να καλλιεργηθεί ‘κουλτούρα ειρήνης’ για ευκολότερη κατάποση της κατοχής, όπως συμβουλεύει ο καλός πράκτορας της. Να πάμε σε συνομιλίες ώστε η υποταγή μας να γίνει διά της υπογραφής μας». Τέτοιος γραικυλισμός και τόσος τουρκοραγιαδισμός προδιαγράφουν ωμά το ζοφερό μέλλον του Ελληνισμού της Κύπρου.
