Σάββας Ιακωβίδης

Η εντύπωση είναι πικρότατη και οργισμένη. Να το παραδεχτούμε, συμπατριώτες: Δεν έχουμε κράτος με την έννοια της συντεταγμένης πολιτείας, όπου οι Νόμοι εφαρμόζονται, η νομιμότητα ιερουργεί, ανταμείβονται οι άξιοι και ικανοί, τιμωρούνται οι διεφθαρμένοι και αποβάλλονται οι άχρηστοι! Αντίθετα, καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι έχουμε ένα machin (πράγμα, όπως θα έλεγε ο στρατηγός Ντε Γκωλ), που πάει κουτουρού. Κάθε μέρα και ένα νέο Μαρί. Κάθε μέρα και ένα ατιμώρητο έγκλημα κατά του τόπου

Μπορεί ένα κράτος να παραλύσει από μια… διαρροή νερού; Ναι, μπορεί! Στην Κύπρο! Κάποιος πανέξυπνος κυβερνητικός εγκέφαλος τοποθέτησε πριν από 20 και πλέον χρόνια τους ηλεκτρονικούς διαμετακομιστές (σέρβερ) του κράτους δίπλα από ντεπόζιτα νερού. Και μια μπαλίτσα ασφαλείας, που δεν λειτούργησε όταν τα ντεπόζιτα γέμισαν, προκάλεσε το χάος. Η ηλεκτρονική καρδιά του κυπριακού κράτους έπαυσε να λειτουργεί. Μετέφεραν αφυγραντήρες στον χώρο του εγκλήματος κυβερνητικής ανεπάρκειας για να… στεγνώσουν οι ηλεκτρονικοί διαμετακομιστές, που ΔΕΝ έπρεπε να βρίσκονται εκεί αλλά κάπου αλλού, ασφαλισμένοι έναντι πλημμύρας, πυρκαγιάς, τρομοκρατικής ή άλλης ενέργειας.

Από τον Νοέμβριο είχε αποφασιστεί η μετακίνηση των σέρβερ. Γιατί δεν έγινε; Ποιος ευθύνεται; Α, μην ανησυχείτε! ΘΑ διεξαχθεί έρευνα αλλ’ όχι για να αποδοθούν ευθύνες. Ο Κυβ. Εκπρόσωπος παραδέχτηκε έγκλημα κατά του κράτους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όμως, δήλωσε ότι δεν θα αναζητήσουν ευθύνες στους προηγούμενους, επειδή εκείνο που προέχει είναι να μη συμβεί ξανά παρόμοιο περιστατικό! Προφανώς ο Ν. Χριστοδουλίδης δεν κατάλαβε ότι, η ατιμωρησία όσων ευθύνονται, εκτρέφει την ασυδοσία και αναγιώνει τη θρασύτητα. Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Και το κεφάλι είναι όλοι όσοι ηγούνται, διορίζονται, προάγονται, επιβάλλονται ή κατέχουν θέσεις-κλειδιά, μετά από παρεμβάσεις κομμάτων και ανεπαρκών κυβερνώντων.

Ένας καλός συνάδελφος, στην «Καθημερινή» (11/4/2023), ο Γιάννης Ιωάννου, έθεσε ένα σημαντικό ζήτημα. Εισηγήθηκε όπως καλλιεργηθεί, επιτέλους, στους Κυπρίους, «κουλτούρα ασφάλειας». Σωστή η εισήγηση, αλλά… ελλιπής. Όπως υποστηρίξαμε πολλές φορές, είναι ύψιστη αναγκαιότητα ο Κύπριος να αποκτήσει Παιδεία. Με αυτήν εννοούμε την καλλιέργεια υπευθυνότητας, σοβαρότητας, εντιμότητας, αξιοπρέπειας, πατριωτισμού, δηλαδή της αγάπης πρώτα προς τον τόπο και ύστερα προς το άθλιο κόμμα ή προς αχρείους πολιτικάντηδες. Τέτοια Παιδεία που να στηρίζεται σε ένα γενναιόφρον mea culpa, σε μιαν αντρίκια συγγνώμη, ακόμα και προπάντων σε παραίτηση για λόγους προσωπικής ευθιξίας και αξιοπρέπειας, δεν υπάρχει. Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη, δεν ακούσαμε σχεδόν κανέναν να αναμέλπει: «Αγαπώ την ευθύνη και λέω, εγώ μονάχος μου θα σώσω την Κύπρο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».

Η εντύπωση είναι πικρότατη και οργισμένη. Να το παραδεχτούμε, συμπατριώτες: Δεν έχουμε κράτος με την έννοια της συντεταγμένης πολιτείας, όπου οι Νόμοι εφαρμόζονται, η νομιμότητα ιερουργεί, ανταμείβονται οι άξιοι και ικανοί, τιμωρούνται οι διεφθαρμένοι και αποβάλλονται οι άχρηστοι! Αντίθετα, καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι έχουμε ένα machin (πράγμα, όπως θα έλεγε ο στρατηγός Ντε Γκωλ), που πάει κουτουρού, ούτε καν στον αυτόματο πιλότο. Κάθε μέρα και ένα νέο Μαρί. Κάθε μέρα και ένα ατιμώρητο έγκλημα κατά του τόπου. Ζούμε σε έναν τόπο όπου όλα είναι πιθανά, ακόμα και τα πιο απίθανα. Δεν υπάρχει γνήσια έγνοια και ειλικρινές ενδιαφέρον για την προκοπή και την εκτίναξη της Κύπρου προς τα εμπρός. Ως μικρός τόπος θα έπρεπε να γίνουμε η «Σιγκαπούρη της Μεσογείου», όπως την διασάλπισε αλλά δεν την έκανε, ο πρώην Πρόεδρος, Γ. Βασιλείου.

Δεν μηδενίζουμε όσα έχουν γίνει απ’ όλους τους Προέδρους της Κύπρου και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά… Γιατί τόσα ατιμώρητα εγκλήματα κατά του τόπου, που διαπράχθηκαν από υψηλά ιστάμενους, μέχρι την κορυφή της ηγετικής και κυβερνητικής πυραμίδας; Από την εποχή του Μακαρίου μέχρι σήμερα, η ευνοιοκρατία, η ανικανοκρατία, η αχρηστοκρατία, η ημετεροκρατία και η λαμογιά είναι τα χαρακτηριστικά ενός κράτους που όφειλε να ξεφύγει από προπατορικές αμαρτίες. Δεν τα κατάφερε ή δεν θέλησε, επειδή οι κατά καιρούς ηγήτορές του υπήρξαν και είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και των απαιτήσεων των πολιτών και της χρηστής διακυβέρνησης. Το… στέγνωμα των σέρβερ, που επηρεάστηκαν από διαρροή νερού, είναι ένας ακόμα κρίκος στη μακρά αλυσίδα ατιμώρητων εγκλημάτων κατά της Κύπρου.

Να ξεκινήσουμε από τα σκάνδαλα των βιομηχανιών Πάφου, να έρθουμε στην ΞΕΚΤΕ, και φυσικά στο Μαρί, στον Συνεργατισμό, στις Κυπριακές Αερογραμμές, στην hellasjet, στο κούρεμα, στην κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, στη φτωχοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας, στα κόκκινα δάνεια που αφήνουν στον δρόμο πολίτες. Στην Κύπρο τίποτε σχεδόν δεν γίνεται στην ώρα του ή, ακόμα καλύτερα, πριν από την ώρα του. Πρέπει να γίνει κάτι τρομαχτικό, καταστροφικό, εγκληματικό για να ξυπνήσουν οι ιθύνοντες. Όλα κατόπιν εορτής, όλα με καθυστέρηση ετών, όπως τώρα με τους σέρβερ, όπως και με το χαλλούμι, τις κάμερες τροχαίας, τις ετοιμόρροπες δεκάδες προσφυγικές πολυκατοικίες, τον χώρο απορριμμάτων στην Κόσιη, στο Πεντάκωμο… Δεκαπέντε χρόνια για να πατενταριστεί το χαλλούμι, επειδή οι κυβερνήσεις εκβιάζονται και υποκύπτουν σε συμφέροντα. Δέκα και πλέον χρόνια κι ακόμα να τοποθετηθούν κάμερες σε όλους τους δρόμους, επειδή οι προσφορές πάνε κι έρχονται, προσβάλλονται, ακυρώνονται.

Το κράτος, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες, καταβάλλει εκατομμύρια τον χρόνο για ρύπους, επειδή δεν συγχρονιζόμαστε με τις υποδείξεις της Ευρώπης. Ή για ατασθαλίες, ανεπάρκειες, ανευθυνότητες, εγκληματικές επιπολαιότητες κρατικών λειτουργών. Γιατί; Διότι οι Νόμοι δεν εφαρμόζονται και οι ένοχοι δεν τιμωρούνται. Τρία παραδείγματα: Μετά τον όλεθρο στο Μαρί, εξαιτίας εγκληματικής ανευθυνότητας της κυβέρνησης Χριστόφια, έγινε έρευνα από τον έγκριτο νομικό, Π. Πολυβίου. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δήλωσε ότι θα σεβαστεί το πόρισμα. Όταν το ανέγνωσε και διαπίστωσε ότι του καταλογιζόταν τεράστια ευθύνη, το πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων.

Δεύτερο παράδειγμα: Το πόρισμα Νικολάτου για τα «χρυσά διαβατήρια», στα οποία εμπλεκόταν και το γραφείο του τέως Προέδρου, Ν. Αναστασιάδη. Και αυτό στον κάλαθο των αχρήστων. Τρίτο παράδειγμα: Έκθεση ερευνητικής επιτροπής υπό τον Γ. Αρέστη για την κατάρρευση του Συνεργατισμού. Ακούσατε τίποτε για τιμωρία ενόχων; Σε ένα κράτος όπου η διαπλοκή, η εξάρτηση, η πελατειακή συναλλαγή, τα συμφέροντα και η αρπαχτή είναι κανόνας και αήττητη πρακτική και όπου όλα και όλοι αλληλοκαλύπτονται και αποσιωπώνται, οι νόμοι παραλύουν. Μια σιδηρά κομματική και πολιτική ομερτά επιβάλλει σιωπή. Και ατιμωρησία!

Συνεπώς, η επιπολαιότητα, η ανεπάρκεια και η ανίκητη ανευθυνότητα, που διαλύουν τον τόπο, με κανέναν αφυγραντήρα δεν πρόκειται να… στεγνώσουν όσο το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Η παλιά συνάδελφος, νυν βουλεύτρια του

ΑΚΕΛ, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρατήρησε ότι είμαστε «ένα κράτος ισάξιο ενός ‘’Γιαννάκη’’». «Τι σημαίνει αυτό;», διερωτήθηκε. «Ότι το κράτος μας υπολειτουργεί. Γιατί; Διότι υπάρχουν πολλοί υπεύθυνοι με παχυλούς μισθούς, παντελώς ανεύθυνοι και ανεπαρκείς. Πώς βρέθηκαν εκεί; Νομίζω όλοι το ξέρουμε». Αφού όλοι το ξέρουμε, έστω και τώρα είναι η ώρα για αντίδραση σωτηρίας και κάθαρσης.