Η τρίτη τουρκική εισβολή στη Συρία προσφέρεται, έστω και τώρα, για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και διδαγμάτων για την Αθήνα και τη Λευκωσία. Η Τουρκία επιβεβαίωσε ξανά και για πολλοστή φορά ότι είναι ένα επιθετικό, κατακτητικό και αναθεωρητικό κράτος, το οποίο εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί αδίστακτα συγκυρίες, κενά ισχύος, συμφέροντα, συγκρούσεις και εγγενείς αδυναμίες του διεθνούς άναρχου συστήματος για να προωθήσει, να διεκδικήσει και να επιβάλει ό,τι θεωρεί ως εθνικά της συμφέροντα.
Αν η τουρκική εισβολή στη Συρία επιτύχει τι θα συμβεί στη Μεσανατολική Σκακιέρα;
Η νέα προδοσία των Κούρδων από τις Ην. Πολιτείες και η νέα τουρκική εισβολή στη Συρία, η οποία βρίσκεται σε αιματηρή εξέλιξη, επιβεβαιώνει ξανά και κατά δραματικό τρόπο, πρώτον, την απόφανση του Θουκυδίδη, στο γνωστό διάλογο Αθηναίων και Μηλίων: «Στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».
Η ευρωπαϊκή ατζέντα ενταφιάστηκε κάτω από τις δανεικές ψήφους και τα μηδενικά
Οι ευρωεκλογές διεξάγονται ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να εκλέξουν εκείνους οι οποίοι θα τους εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα προβάλουν, θα προωθήσουν και θα υπερασπίσουν τα συμφέροντα, τις διεκδικήσεις και την πολιτική των χωρών και των πολιτών τους. Αυτό το ξεκάθαρο, απλό αλλά σημαντικό γεγονός δεν φαίνεται να κατανοήθηκε στην Κύπρο. Ούτε από τα κόμματα ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πρώτος ο Τάσσος μεθόδευσε αντίμετρα κατά της Βρετανίας. Τα σκότωσε ο Χριστόφιας
Θα συμφωνήσω με τον εκλεκτό διεθνολόγο και ακαδημαϊκό, φίλο Γιώργο Κέντα, όσον αφορά την ερμηνεία και την αντιμετώπιση της πολιτικής της Βρετανίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με αφορμή τη γνωστή δήλωση του Σερ Άλαν Ντάνκαν, υπουργού Ευρώπης της κυβέρνησης Μέι, ο Γιώργος Κέντας επισημαίνει, ορθά πώς «η πρόσφατη κρίση στις σχέσεις Λονδίνου-Λευκωσίας, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η κρίση αυτή δεν είναι θέμα δηλώσεων ή ανακοινώσεων. Είναι μια αναμενόμενη εξέλιξη μιας γεωπολιτικής κατάστασης με βαθιές ρίζες, τα προβλήματα της οποίας η Λευκωσία βάζει εδώ και χρόνια κάτω από το χαλί» («Η Βρετανία ως μέρος του προβλήματος», 18.5.2019 – «Απόψεις»).
Η Τουρκία ξεκίνησε τον 3ο Αττίλα! Ο Ελληνισμός, πώς θα αντισταθεί;
Στην κορύφωση της πολεμικής προσπάθειας το 1918, ο τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας, Ζιωρζ Κλεμανσώ, ρωτήθηκε στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση ποια ήταν η πολιτική του. Απάντησε το περιώνυμο: «Η εσωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον. Και η εξωτερική πολιτική μου; Κάμνω πόλεμον. Παντού και πάντοτε κάμνω πόλεμον»! Στην Κύπρο δεν υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει Πρόεδρος ο οποίος να αναμέλψει – και να εννοεί έστω και κατ’ ελάχιστον – όσα διασάλπισε ο Κλεμανσώ.
Εδώ δεν είναι Ολλανδία, κύριε! Εδώ είναι Κύπρος! Γιατί να παραιτηθούν;
Εδώ και πάνω από δύο εβδομάδες η κυπριακή κοινωνία συγκλονίζεται από κατά συρροήν δολοφονίες ξένων γυναικών από 35χρονο. Από την πρώτη ημέρα που όλως τυχαίως ξετυλίχτηκε το κουβάρι αυτών των πρωτοφανών εγκλημάτων, ο Αρχηγός της Αστυνομίας και ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, βρέθηκαν στο στόχαστρο οξείας κριτικής. Με ένα αίτημα: Να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Κόμματα όπως και η πλειοψηφία των πολιτών απαιτούν όπως οι πολιτικοί προϊστάμενοι αναλάβουν έμπρακτα τις ευθύνες τους και από πολιτική και προσωπική ευθιξία, να παραιτηθούν.
Ο Ερντογάν μεταξύ του αμερικανικού αετού και της ρωσικής αρκούδας…
Οι δημοτικές εκλογές της περ. Κυριακής, 31.3.2019, στην Τουρκία, συνιστούν ήττα και εξευτελισμό του Ταγίπ Ερντογάν. Ταυτόχρονα είναι και ενδεικτικές μίας νέας κατάστασης πραγμάτων στη χώρα. Ο τέως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, είχε διακηρύξει προεκλογικά πως, «όποιος κερδίσει την Κωνσταντινούπολη, κερδίζει την Τουρκία». Ο υποψήφιος της συνασπισμένης αντιπολίτευσης, Εκρέμ Ιμάμογλου, αναδείχθηκε ως νέος δήμαρχος της Πόλης, κερδίζοντας τον ευνοούμενο του σουλτάνου και επικεφαλής της συμμορίας-«φαμίλιας» Ερντογάν, πρωθυπουργό και εφοπλιστή, Μπιναλί Γιλντιρίμ.
Δεν μπορεί να ασκηθεί εξωτερική πολιτική χωρίς εξίσου ισχυρή οικονομία και άμυνα
Η εξωτερική πολιτική κινείται μεταξύ της εσωτερικής πολιτικής ενός κράτους και των διακρατικών και διεθνών σχέσεων. Ας ακούσουμε τον Γάλλο φιλόσοφο, πολιτειολόγο, ιστορικό και κοινωνιολόγο, Raymond Aron: «Το πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής είναι διπλό πρόβλημα ατομικής και συλλογικής επιβίωσης» («Paix et Guerre entre les Nations. Théorie des Rélations Internationales»). Η ευθύνη και το υπέρτατο καθήκον μιας κυβέρνησης είναι η διασφάλιση της ατομικής και συλλογικής επιβίωσης και ελευθερίας του λαού και του κράτους και η εντεύθεν υπεράσπιση, με κάθε μέσο, των εθνικών συμφερόντων.
Κόμματα-προεδρικό είναι η πυώδης γάγγραινα του ΡΙΚ. Δεν μπορεί να είναι η… θεραπεία του
Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου καλείται να αναγνωρίσει, επιτέλους, τη σημασία και την αξία της πολιτικής σιωπής. Σε αυτό τον τόπο δεν κατοικούν ανδράποδα αλλά πολίτες που δεν ανέχονται πλέον τους υποκριτικούς κρωγμούς του για το ΡΙΚ. Αν θέλει να παίξει κομματικά και προσωπικά παιγνίδια με τον Αναστασιάδη, δικαίωμά του, αλλ’ όχι σε βάρος της νοημοσύνης του δημοσιογραφικού και άλλου προσωπικού του κρατικού Ιδρύματος ούτε των πολιτών. Και αν πράγματι ενδιαφέρεται -τόσο όψιμα, τόσο κωμικά, τόσο γελοία…-για το ΡΙΚ, ναι, προκαλείται ξανά και δημόσια: Πού είναι οι προτάσεις του ΔΗΣΥ για μια πραγματικά ανεξάρτητη και ελεύθερη, απαλλαγμένη από την …
Μεταβατικές φάσεις θα οδηγήσουν αφεύκτως στην τουρκοποίηση
Σε πόσες ημέρες αποχώρησε, ντροπιασμένη, η πανίσχυρη ελληνική μεραρχία από την Κύπρο, το 1967; Σε διάστημα ολίγων ημερών! Γιατί, λοιπόν, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, και το ΔΗΣΑΚΕΛ προτείνουν μακρές μεταβατικές περιόδους για την αποχώρηση του τουρκικού κατοχικού στρατού; Διότι εμφανώς πάσχουν ανίατα από το πολιτικό σύνδρομο της Στοκχόλμης. Τα τρία συνεργαζόμενα κόμματα, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και το Κίνημα Αλληλεγγύη, πρότειναν αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου απαιτεί: «Το συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα αποχώρησης πρέπει να προνοεί την έναρξη αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων ΠΡΙΝ από το δημοψήφισμα. Η δε διαδικασία αποχώρησης πρέπει να ολοκληρωθεί ΠΡΙΝ από την ημέρα εφαρμογής της λύσης» (τα …