Η νέα εποχή στις κυπρο-αμερικανικές σχέσεις και μια σιβυλλική αναφορά Χριστοδουλίδη για τη λύση

Η πρόσκληση Μπάιντεν και η συνάντηση με τον Χριστοδουλίδη ενισχύει σημαντικά και θωρακίζει την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι εμφανές, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδος με την Αλεξανδρούπολη, ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Κύπρο ως αξιόπιστο, σοβαρό, προβλεπτό και σταθερό στρατηγικό εταίρο, σε αντιδιαστολή προς την αντι-αμερικανική, αντι-δυτική, αντι-ΝΑΤΟϊκή Τουρκία.

Μην υποτιμάτε τον Ερντογάν! Μην ωραιοποιείτε τον Ιμάμογλου, τον δήθεν «Κλίντον» της Τουρκίας

Το κόμμα Κιλιτσντάρογλου-Ιμάμογλου πλειοδοτεί εξίσου με τον Ερντογάν στον τουρκικό εθνικισμό και σε απειλές και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Καμία ουσιαστική διαφορά στην εξωτερική πολιτική του από τον σουλτάνο, απλώς διεκδικείται και υποστηρίζεται σε διαφορετικούς τόνους αλλά με ίδιες στοχεύσεις. Συνεπώς, Αθήνα και Λευκωσία να μη υποτιμούν τον σουλτάνο αλλ’ ούτε να ωραιοποιούν τον Ιμάμογλου, τον δήθεν «Μπιλ Κλίντον από την Τραπεζούντα… χωρίς την απιστία»

Ο χάρτης Μπάιντεν-Χόκσταϊν βάζει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αγωγού αερίου EastMed

Οι αμερικανικοί σχεδιασμοί δεν αφορούν μόνο το Κυπριακό και το φυσικό αέριο της Αν. Μεσογείου αλλά και το Αιγαίο και την αντιπαράθεση Ελλάδος-Τουρκίας. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την οξυνόμενη σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας και τις εκλογές στην Ελλάδα και στην Τουρκία, η Ουάσιγκτον φαίνεται ότι αποφάσισε να επιλύσει τα προβλήματα της περιοχής

Τα φοβικά σύνδρομα Ελλάδας και Κύπρου και ποιος θ’ ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου

Πώς θ’ αντιδράσουν οι Δυτικοί-ΝΑΤΟϊκοί σε πιθανότητα τουρκικής εισβολής σε ελληνικό νησί; Με εκκλήσεις στις δύο πλευρές να τα βρουν μέσω συνομιλιών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συρθεί ξανά σε ένα νέο 1996 και σε νέα Ίμια. Πώς θα αντιδράσουν οι Δυτικοί σε πιθανή προσάρτηση των κατεχομένων της Κύπρου από την Τουρκία; Με φραστικές καταγγελίες και εκκλήσεις για συνομιλίες. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι νέες συμμαχίες θα αποτρέψουν έναν νέο Αττίλα;

Μερικά ηχηρά μηνύματα προς την ανίσχυρη Ευρώπη μετά την ιταλική στροφή στα δεξιά

Όσα εξελίσσονται στην Ευρώπη, μετά και τις ιταλικές εκλογές, απλώνουν βούτυρο στο ψωμί και ρίχνουν άφθονο νερό στον μύλο δεξιών και ακροδεξιών φασιστικών και ναζιστικών κομμάτων. Η Μελόνι δεν θα παρεκκλίνει από τις ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της. Θα προκαλεί, όμως, τις Βρυξέλλες ότι υπάρχει και μια άλλη κατάσταση, που εκκολάφθηκε με την ανοχή κοντόφθαλμων Ευρωπαίων ηγετών

Τι είδους «πολιτικό ορόσημο» είναι η άρση του αμερικανικού εμπάργκο;

Η στροφή της Λευκωσίας προς τις ΗΠΑ και τη Δύση συνιστά, όντως, σημαντικό «πολιτικό ορόσημο», που ήδη προκαλεί οργίλες αντιδράσεις της Τουρκίας. Διερωτάται κανείς: Η παρούσα και η επόμενη Κυβέρνηση είναι σε θέση να πολιτευτούν σοφά, αξιόπιστα και σοβαρά, ώστε η Κύπρος ν’ αποκομίσει το μέγιστο των θετικών επιπτώσεων και να επηρεαστεί ελάχιστα από τη σύγκρουση των ελεφάντων;

Γιατί δεν πρέπει να υποτιμώνται οι πολεμικές απειλές του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας

Ερώτημα: Είναι πιθανός ένας πόλεμος Ελλάδος-Τουρκίας; Απάντηση: Λογικά, όχι, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία, η παγκόσμια ενεργειακή κρίση με επισιτιστικές διαστάσεις, το μεταναστευτικό, η σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας και η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Κίνας. Όμως, με τον Ερντογάν, οι προσεχείς μήνες, και ειδικά πριν από τις τουρκικές εκλογές, είναι πάρα πολύ επικίνδυνοι. Ας έχουν γνώσιν και να είναι έτοιμοι οι φύλακες του Ελληνισμού

«Τα Ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν…»

«Ο καιρός των αυτοκρατοριών έχει παρέλθει, των ελεύθερων κοινοτήτων αρχίζει, τουλάχιστον στη Δύση. Ας το αναγνωρίσουμε και ας ευνοήσουμε αυτό το λαμπρό μέλλον αντί να του τσακίζουμε τον αυχένα. Οι κοινοί φίλοι της Αγγλίας και του ελληνικού λαού ζητούν από αυτήν να σώσει κατ’ αρχήν τον Μιχαήλ Καραολή και να του αποδώσει στη συνέχεια μια πατρίδα 3000 χρόνων»

Γιατί οι Γάλλοι καλούνται να εκλέξουν ξανά ως Πρόεδρο τον Emmanuel Macron

Η συνεχιζόμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήδη προκαλεί σεισμικές δονήσεις που μετεξελίσσονται σε τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές, οι οποίες κυοφορούν με απίστευτη βία έναν νέο κόσμο. Άγνωστο τι θα είναι, ποιος θα είναι ο πιθανός παγκόσμιος ηγεμόνας και εάν το άναρχο διεθνές σύστημα θα αντέξει τέτοιες καταλυτικές προεκτάσεις. Να πούμε τα πράγματα ωμά στη ρεαλιστική διάστασή τους: Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν έγινε μόνο για δύο περιοχές που αυτοανακηρύχθηκαν σε «λαϊκές δημοκρατίες» (!) και, επειδή κινδύνευαν, τάχα, κάλεσαν σε βοήθεια τη Ρωσία, που έσπευσε τάχιστα να τις αναγνωρίσει. Ή για να εξουδετερώσει τους νεο-ναζιστές. Κι ας μην πιστεύει κανείς ότι …