Στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος ορκίζονταν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Με τις ευλογίες ένθεων, πατριωτών ρασοφόρων, όπως ο Παπάσταυρος, ανέβαιναν στο ικρίωμα ή μάχονταν στις πόλεις και στα βουνά για την ελευθερία της Κύπρου και την Ένωση με τη Μάνα Ελλάδα. Μέσα από την τραγικότητα της νέας κρίσης, ηχηρό μήνυμα βεβαιότητας και πίστης στέλνεται προς όλους: Η Εκκλησία και το ποίμνιο αντιστέκονται στον σκανδαλισμό και σε όψιμους τιμητές ή πονηρούς αμύντορες
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου μπροστάρης για την Παιδεία, την άμυνα και την απελευθέρωση
«Ως Εκκλησία θα συμβάλουμε ενεργά, ερχόμενοι σε συνεννόηση με τις αρμόδιες Αρχές του κράτους, στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου. Είναι τούτο αδήριτη ανάγκη. Και κάνουμε έκκληση για ενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου. Οι τουρκοκρατίες δεν φεύγουν με ευχολόγια. Σ’ αυτόν τον αγώνα για τη σωτηρία του τόπου δεν υπάρχουν εξέδρες για επισήμους, ούτε και για θεατές. Υπάρχουν μόνο επάλξεις χρέους»
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος απέναντι σε πολιτικούς και στην τουρκο-διζωνική
Η πολιτική ηγεσία και ειδικά ο νέος Πρόεδρος, που θα εκλεγεί τον Φεβρουάριο, θα έχουν απέναντί τους έναν αγωνιστή, πατριώτη, ελληνολάτρη, αντι-Αναν-ιστή και αντι-διζωνικό ρασοφόρο, ως τον εκπρόσωπο της μαχόμενης κυπριακής Εκκλησίας και των Ελλήνων που απορρίπτουν με βδελυγμία και οργή την αγγλοτουρκοδιζωνική ομοσπονδία, για έναν απλό λόγο: Αρνούνται να τουρκέψουν! Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου ηγείται της αντίστασης των Ελλήνων και του αγώνα για απελευθέρωση και ελευθερία. Η πολιτική ηγεσία και ο νέος Πρόεδρος να μη τον υποτιμήσουν.
Ξυπνήστε! Ο Χριστιανισμός καταδιώκεται, φυλακίζεται, εξοντώνεται, ξανασταυρώνεται
«Ο συμβολισμός της πυρκαγιάς της Παναγίας των Παρισίων, το πιο διάσημο κτίριο του δυτικού πολιτισμού και το σύμβολο της δυτικής χριστιανοσύνης, δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Είναι ως εάν ο Θεός ήθελε να μας προειδοποιήσει με τον πιο αλάθητο τρόπο ότι η Χριστιανοσύνη καίγεται – και μ’ αυτήν, ο Δυτικός Πολιτισμός»
Η Παναγία των Παρισίων της καρδιάς μας
Δεκέμβρης. Παραμονές Χριστουγέννων. Πριν από πολλά χρόνια. Φοιτητές τότε, με τους φίλους Χρίστο και Νίκο, πήγαμε από τη Λίλλη στο Παρίσι. Και φυσικά, η πρώτη επίσκεψη ήταν στην Παναγία των Παρισίων. Την είχα δει σε φωτογραφίες και σε βιβλία. Εντυπωσιάστηκα. Αλλ’ αυτό που είδα όταν στήθηκαν στο προαύλιο, παρά το τσουχτερό κρύο, ήταν ανεπανάληπτο! Ένας εκπληκτικός ναός απίστευτης ωραιότητας που επιβαλλόταν στον επισκέπτη όχι μόνο με το ρυθμό του αλλά, προπάντων, με την ομορφιά του. Ο ρόδακας και τα βιτρό του. Οι πύλες του. Τα περίφημα γλυπτά και τα αγάλματα βασιλέων και αυτοκρατόρων. Η απεικόνιση της Παναγίας δεκάδες φορές. Είχα …