Γιατί η Κύπρος ακόμα κείται μακράν της Ελλάδος; Πού είναι η πανίσχυρη ελληνική αποτροπή; Πού είναι η ενιαία ελληνική στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού εφιάλτη; Πώς θα λυθεί το Κυπριακό, αφού το ανισοζύγιο δυνάμεων είναι συνθλιπτικό για την ελληνική πλευρά; Η Λευκωσία και η Αθήνα καλούνται να αλλάξουν πλήρως, έστω και τώρα, στρατηγική έναντι της Τουρκίας. Διαφορετικά θα μασούν γελοιωδώς τα φύλλα της διαρκούς υποχώρησής τους, μέχρι να υποταχθούν στον Τούρκο ως ξεφτιλισμένα γιουσουφάκια.
Σε ένα μήνα συμπληρώνονται 50 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κυπριακή Δημοκρατία, μετά το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών. Το περιοδικό «Τετράδια», έκφραση πολιτικού διαλόγου, έρευνας και κριτικής, αφιέρωσε το τελευταίο τεύχος του, Άνοιξη-Φθινόπωρο 2024, εξολοκλήρου στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή. Ο Πρόεδρος της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι, ιστορικοί και στρατιωτικοί, αναλύουν σε βάθος γιατί φτάσαμε στον όλεθρο και τι πρέπει να γίνει. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον εκλεκτό συνάδελφο, Κώστα Βενιζέλο, επισημαίνει: «Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχουμε την υποχρέωση να αξιοποιήσουμε σωστά στη βάση σχεδιασμού και ολιστικής προσέγγισης (…) δεν είναι άλλο από την ευρωπαϊκή μας ιδιότητα».
Αφού υπογραμμίζει ότι ο ρόλος της ΕΕ είναι σημαντικός, ιδιαίτερα στο θέμα της κατάργησης του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων, ο Ν. Χριστοδουλίδης υποβάλλει ότι «οφείλουμε ν’ αξιοποιούμε τα εργαλεία που μας προσφέρει η ιδιότητα του κράτους-μέλους της ΕΕ και, κυρίως, το αξιακό σύστημα πάνω στο οποίο είναι θεμελιωμένο το ευρωπαϊκό όραμα και, σε συνάρτηση προς τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην ΕΕ, να φτάσουμε σε μιαν αμοιβαία επωφελή κατάσταση, αυτό που λέμε ‘’win-win’’». Απαντώντας σε ερώτηση για τη στάση και τη συμβολή του μητροπολιτικού Ελληνισμού στο Κυπριακό, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης υπογράμμισε: «Η Τουρκία, από στρατηγικής σκοπιάς, προσεγγίζει την Ελλάδα και την Κύπρο ως ενιαίο χώρο. Άρα, το τι επιδιώκει ή κάνει έναντι της Κύπρου, προκύπτει μέσα και από σχεδιασμό που έχει και για την Ελλάδα».
Ο Κύπριος Πρόεδρος έθεσε επί τάπητος δύο κρίσιμης σημασίας ζητήματα. Το ένα είναι το μέγα πλεονέκτημά μας, η ευρωπαϊκή μας ιδιότητα και η σχεδιασμένη σωστά αξιοποίησή της. Το άλλο, είναι η τουρκική πολιτική και στρατηγική αντιμετώπισης της Ελλάδος και της Κύπρου. Οι Τούρκοι, ανέκαθεν, είναι μεγαφωνικά ξεκάθαροι στους, κατ’ εναντίον του ευρύτερου Ελληνισμού, στόχους τους. Μόλις πρόσφατα έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας θεωρεί την Ελλάδα και την Κύπρο ως τους κυριότερους εχθρούς της. Και πότε; Όταν ο Τούρκος Πρόεδρος μιλά για ήρεμα νερά στις σχέσεις του με την Ελλάδα. Και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, προσπερνώντας το Κυπριακό, εναβρύνεται για μια νέα περίοδο ηρεμίας με μια Τουρκία που, όχι μόνο δεν αναίρεσε καμιάν από τις επεκτακτικές αξιώσεις της σε βάρος των ελληνικών νησιών, αλλά, στο εξής, η «Γαλάζια Πατρίδα» θα διδάσκεται στα Τουρκόπουλα ως μέρος της μάθησής τους για τις κατακτητικές επιδιώξεις της πατρίδας τους. Και η κατοχή της Κύπρου συνεχίζεται.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, κ. Γεώργιος, σε συνέντευξη στον Κ. Βενιζέλο, που δημοσιεύεται στα «Τετράδια», βροντοφωνάζει σε κατευναστικές, υπνώττουσες ελληνικές ηγεσίες: «Είναι θλιβερό να παρασύρεται η ελληνική Κυβέρνηση σήμερα από την υποκρισία της Τουρκίας και να αφήνει έξω από τα ελληνοτουρκικά θέματα το Κυπριακό. Θα πρέπει να λειτουργήσει το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος-Κύπρου για προστασία της Ελλάδος και της Κύπρου. Η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της Ελλάδος. Αν πέσει η Κύπρος, θα αρχίσει και η αποδόμηση της Ελλάδος. Θα έρθει η σειρά του Αιγαίου, της Θράκης, της Μακεδονίας, των άλλων ελληνικών περιοχών». Οι επισημάνσεις και θέσεις του Κύπριου Προέδρου πώς ταυτίζονται με την προωθούμενη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, το μέγα και ανεξιλέωτο λάθος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (1977);
Ο Ν. Χριστοδουλίδης δεν είναι κανένας άσχετος με το Κυπριακό. Πέρα από τη θητεία του ως Υπουργός Εξωτερικών του Ν. Αναστασιάδη, έχει συγγράψει βιβλίο για τα σχέδια λύσης του Κυπριακού, που σταματούν μέχρι το 1978. Για το σχέδιο Ανάν παραδέχεται, στη συνέντευξή του στα «Τετράδια», ότι «δεν ήταν αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης και βούλησης αλλά προϊόν επιδιαιτησίας, που λανθασμένα αποδεχτήκαμε» και ήταν «εξόφθαλμα δυσλειτουργικό και ετεροβαρές». Ναι, αλλά αυτό το σχέδιο, που απορρίφθηκε διά του σωτήριου ΟΧΙ του 76% του κυπριακού Ελληνισμού, όχι μόνο δεν πετάχτηκε στα Τάρταρα, αλλά και επί Τάσου, Χριστόφια, Αναστασιάδη και σήμερα επί Χριστοδουλίδη συνιστά την ολέθρια βάση για την επίλυση του Κυπριακού.
Ποιος είναι ο διαχρονικός και αταλάντευτος στόχος της Τουρκίας και η δεσπόζουσα πολιτική της; Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία, σε πρώτο στάδιο, ενός υβριδικού μορφώματος βοσνιακού στυλ, όπου, κατά τον Τάσσο Παπαδόπουλο, η Τουρκία θα κατέχει τον Βορρά και θα ελέγχει τον Νότο. Μέχρι που τα δύο συνιστώντα κρατίδια, μετά την κατάλυση – και όχι τη μετεξέλιξη, όπως ψευδέστατα λέγεται – της Κυπριακής Δημοκρατίας θα καταρρεύσουν μέσα σε συνομοσπονδιακούς παφλασμούς. Τι είναι η ομοσπονδία; Ρωτήστε οποιονδήποτε Κύπριο πολιτικό. Δεν ξέρει να σας εξηγήσει τι είναι επακριβώς. Πόσω μάλλον να εξηγήσει τι είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, ένα νεο-αποικιακό, ρατσιστικό, αντιδημοκρατικό και αντιευρωπαϊκό δημιούργημα νοσηρών βρετανικών αλλά και ελληνικών εγκεφάλων. Μια τερατογένεση με τρεις κυβερνήσεις, τρεις Βουλές, τρεις Αστυνομίες, τρεις Δημ. Υπηρεσίες, κ.λπ.
Ο Πρόεδρος της Κύπρου, οι πολιτικοί αρχηγοί και η Αθήνα κατανοούν την ολέθρια, για τον Ελληνισμό της Κύπρου, διζωνική δικοινοτική ανωμαλία. Δεν είναι χάσκακες. Μετά από 50 σχεδόν χρόνια συνομιλιών, η ακολουθούμενη από τη Λευκωσία και την Αθήνα πολιτική, εξαιτίας της τουρκικής αξίωσης για υποταγή μας, απέτυχε να οδηγήσει σε λειτουργική και βιώσιμη λύση, στο πλαίσιο του αξιακού συστήματος της ΕΕ. Ως πολιτικός επιστήμονας, ιστορικός και τώρα Πρόεδρος, ο Ν. Χριστοδουλίδης γιατί επιμένει σε αυτήν τη θανάσιμη πορεία; Διότι, όπως και οι προκάτοχοί του, αρνείται να παραδεχτεί ότι οι συνομιλίες απέτυχαν και, άρα, οφείλει να υιοθετήσει νέα στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού θηρίου. Απλώς συντηρεί κωμικές ψευδαισθήσεις και ψαλμωδεί ανέξοδες δικαιολογίες περί της «διεθνούς κοινότητας, επανένωσης, απελευθέρωσης, περί Δικαίου», κ.λπ βολικά συνθήματα, αλλά…
Γιατί η ΕΕ και η Δύση εφαρμόζουν πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Κύπρου; Γιατί δεν λειτουργεί το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου; Γιατί η Κύπρος ακόμα κείται μακράν της Ελλάδος; Πού είναι η πανίσχυρη ελληνική αποτροπή; Πού είναι η ενιαία ελληνική στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού εφιάλτη; Πώς θα λυθεί το Κυπριακό, αφού το ανισοζύγιο δυνάμεων είναι συνθλιπτικό για την ελληνική πλευρά; Τα πράγματα είναι απλά στην εθνικά τραγική εκτύλιξή τους: Η Λευκωσία και η Αθήνα καλούνται να αλλάξουν πλήρως, έστω και τώρα, στρατηγική έναντι της Τουρκίας. Διαφορετικά θα μασούν γελοιωδώς τα φύλλα της διαρκούς υποχώρησής τους, μέχρι να υποταχθούν στον Τούρκο ως ξεφτιλισμένα γιουσουφάκια.
