Φτάσαμε στο παρά μισό της τουρκοποίησης αλλά, κατά τον ποιητή («Κατάθεση», Π. Μηχανικός-Ίτε): «Και τι περιμένεις από ανθρώπους που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους. Απαθώς τότε κι απαθώς σήμερα ζητάνε απλώς διαζύγιο. Τέτοιοι ρουφιάνοι δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε». Ρουφιάνοι, ραγιάδες, προδότες, τουρκοπροσκυνημένοι
Η προεκλογική περίοδος ήταν η αποθέωση της δημαγωγίας, του λαϊκισμού, του θαθακισμού, της αχρείαστης οξύτητας και της ασυγκράτητης συνθηματολογίας. Οι σημερινές βουλευτικές εκλογές είναι σημαντικές από πολλές απόψεις επειδή, ακριβώς, τα κόμματα που θα αναδειχθούν στη Βουλή και οι πολιτικές επιλογές τους ενδέχεται να αποτελέσουν σοβαρό πρόκριμα για πιθανή λύση στο Κυπριακό και, εξ αυτού, για τις προεδρικές εκλογές του 2023. Αν, μέχρι τότε, θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε κάποιοι να διεκδικήσουν την προεδρία της…
Επισημαίνουμε αυτό διότι η προεκλογική εκστρατεία απογύμνωσε το κομματικο-πολιτικό σύστημα, ξεσκέπασε την βροντώδη ανεπάρκειά του και επιβεβαίωσε ότι οι κομματικοί μαντατοφόροι δεν έχουν σχεδόν τίποτε να προτείνουν ως υλοποιήσιμες λύσεις στα κρίσιμα ζητήματα του τόπου. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην πλειοψηφία των 659 υποψηφίων: Οι περισσότεροι άσχετοι, αδιάβαστοι, ρηχοί, αχάμπαροι, θλιβερά παπαγαλάκια μιας ξύλινης κομματικής γλώσσας, μηρύκαζαν ως γελοία κομματόσκυλα τα θέσφατα των ηγητόρων τους, χωρίς πολλές φορές να καταλαβαίνουν τι ψαλμωδούσαν κακόφωνα.
Ας πάρουμε το Κυπριακό. Τρία κόμματα -ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ- ασεβούντα κατάφωρα στο βροντερό ΟΧΙ της πλειοψηφίας των Ελλήνων στο τερατούργημα Ανάν, επιμένουν στην αγγλοτουρκοδιζωνική. Δηλ. να τουρκέψουν την Κύπρο διά της κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της μετατροπής της σε τουρκικό προτεκτοράτο. Και δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος να υποβάλει μιαν απλή αλλά καίρια ερώτηση προς τους προαγωγούς της τουρκοποίησης:
«Πώς η τουρκοδιζωνική, την οποία προκρίνετε ως λύση, ταυτίζεται και εναρμονίζεται με τη Διεθνή και Ευρωπαϊκή Νομιμότητα, το κοινοτικό κεκτημένο, τις τέσσερεις θεμελιώδεις ελευθερίες της ΕΕ και τη Χάρτα του ΟΗΕ;». Τα αντιδιζωνικά, μικρά κόμματα είναι ένα σκορποχώρι σε αναζήτηση ταυτότητας αντί να συνασπιστούν για να ανακόψουν τη ΔΗΣΑΚΕΛική τουρκοδιζωνική λαίλαπα.
Συναρτημένη προς την πολιτική είναι και η δημογραφική διάσταση του Κυπριακού, που υπονομεύεται από την υπογεννητικότητα των Ελλήνων και καθημερινά πλήττεται από τις αμείωτες εισβολές κατευθυνόμενων από την Τουρκία παράνομων μεταναστών. Ήδη 25.000 αιτούνται πολιτικού ασύλου! Ανησυχεί κανείς; Ενδιαφέρεται κανείς; Η Κυβέρνηση απλώς μυξοκλαίει στην ποδιά των Βρυξελλών και ζητά συμπαράσταση. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, το μεταναστευτικό πέρασε στα αζήτητα.
Δημογραφικό, μεταναστευτικό συναρτώνται προς την ασφάλεια και, δι’ αυτής, προς την άμυνα της Κύπρου. Πού είναι το Δόγμα ΕΑΧ; Πού είναι η ναυτική και αεροπορική ενίσχυση της Ε.Φ.; Πού είναι τα νέα οπλικά συστήματα; Η Τουρκία έχει εξαποστείλει στην Κύπρο χιλιάδες «μονήρεις άνδρες», όπως τους χαρακτήρισε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Είναι η τουρκική πέμπτη φάλαγγα. Σε κρίσιμη στιγμή, θα μας χτυπήσουν πισώπλατα. Η γραμμή αντιπαράταξης είναι κατειλημμένη από ξένους, πράγμα εξωφρενικό και επικίνδυνο. Ανησυχεί κανείς; Το κράτος παίρνει μέτρα;
Προεκλογικά δόθηκε μεγάλη έμφαση στην οικονομική ανάκαμψη. Και, φυσικά, Κυβέρνηση και αντιπολίτευση κονταροχτυπήθηκαν για τα χρυσά διαβατήρια, τη διαφθορά, την υγεία, τον Συνεργατισμό, ακόμα και για το Μαρί. Είναι εκπληκτικό: Οι διαχρονικά διεφθαρμένοι καταριούνται και ομνύουν ότι θα πολεμήσουν τη διαφθορά! Οι ανεπαρκείς και οι καταστροφείς του τόπου απαιτούν τιμωρία των ενόχων!
Ο κομματικός και πολιτικός λόγος έφτασαν στον πάτο και ακόμα πιο κάτω. Οι πολίτες, που προσπαθούν να συνέλθουν και να ανακάμψουν από τον κορωνοϊό και τις πολλαπλές επιπτώσεις του, δεν πρέπει πλέον να διερωτώνται γιατί ο τόπος έφτασε στο σημερινό κατάντημα: Μια αδίστακτη κομματική, πολιτική, οικονομική συμμορία λεηλατεί, απομυζεί και οδηγεί προς τουρκοποίηση τον τόπο.
Κάθε εχέφρων πολίτης διερωτάται: Ποιοι θα αντιμετωπίσουν και επιλύσουν τα κρίσιμα προβλήματα του τόπου; Οι λυμεώνες και οι ολετήρες του; Οι διεφθαρμένοι και οι τουρκοφρενείς; Οι αγγλολιγούρηδες και οι διζωνολάγνοι; Αυτός ο τόπος δεν γεννά πια αναστήματα, αλλά πυώδη και δυσώδη αποστήματα. Βεβαίως υπάρχουν άξιοι και ικανότατοι άνθρωποι, σε πολλούς τομείς, οι οποίοι θα μπορούσαν να εκτινάξουν την Κύπρο προς τα εμπρός. Δεν τους αφήνουν τα κομματικά λαμόγια, οι πολιτικοί απατεώνες, οι ανίκανοι και οι ρουσφετοπράκτες των κομμάτων. Δεν αντέχουν την αξιοσύνη τους.
Οι σημερινές εκλογές είναι κρίσιμες και για έναν άλλο λόγο: Η πλειοψηφία των πολιτών έχουν απαυδήσει από τη βρομιά. Δεν ξέρουν πού και σε ποιους να δώσουν την ψήφο τους. Αυτό το όπλο που κρατούν στα χέρια τους στομώθηκε από την ανικανότητα, την εγκληματική ανεπάρκεια και μια διεφθαρμένη κομματική, πολιτική και οικονομική ελίτ, που δεν νοιάζεται αν θα τουρκέψει ο τόπος, αλλά πόσες και ποιες δουλειές θα κάνουν με τους νέους Τούρκους αφέντες.
Η Κύπρος κινδυνεύει από μια νέα τουρκοκρατία, τη φορά αυτή με την πολιτική και τις ευλογίες τριών τουλάχιστον κομμάτων που αρνούνται να δουν, και να αντιμετωπίσουν, τον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα, που μας επιτίθεται καθημερινά. Φτάσαμε στο παρά μισό της τουρκοποίησης αλλά, κατά τον ποιητή («Κατάθεση», Π. Μηχανικός-Ίτε): «Και τι περιμένεις από ανθρώπους που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους. Απαθώς τότε κι απαθώς σήμερα ζητάνε απλώς διαζύγιο. Τέτοιοι ρουφιάνοι δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε». Ρουφιάνοι, ραγιάδες, προδότες, τουρκοπροσκυνημένοι.
