Οι ηγέτες της Ελλάδος και της Κύπρου ας μελετήσουν την αρπαγή-κατάποση της συριακής Αλεξανδρέττας ως κλασικό, διδακτικό παράδειγμα της μακροπρόθεσμης τουρκικής στρατηγικής κατάκτησης εδαφών. Ίσως και ξυπνήσουν, επιτέλους, από τον ηλίθιο κατευνασμό της τουρκικής τίγρεως και την ολέθρια τουρκοφοβική ψοφιοσύνη τους. Αν δεν είνα πολύ αργά για τον Ελληνισμό…
Η Ιστορία πρέπει να διδάσκει. «Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν», διασάλπισε πριν από 2500 χρόνια ο Ευριπίδης. Όσοι λαοί και οι ηγέτες τους δεν διδάσκονται από την Ιστορία είναι καταδικασμένοι να την επαναλαμβάνουν. Στην περίπτωση της Κύπρου, η Ιστορία κατάντησε μία ανείπωτη και οδυνηρά επαναλαμβανόμενη τραγωδία. Γιατί; Διότι, πρώτον, η Κύπρος ευλογήθηκε από την Ιστορία αλλ’ η Γεωγραφία την καταράστηκε. Δεύτερον, οι ηγέτες της ούτε έμαθαν ούτε διδάχτηκαν από τη δική μας τραγωδία ούτε καταδέχτηκαν να μελετήσουν τραγωδίες άλλων λαών.
Οι ηγέτες αυτού του δύστηνου τόπου, σταθερά ανιστόρητοι και μονίμως αμαθείς, δεν προσπάθησαν ποτέ να μελετήσουν, να αναλύσουν και να μάθουν τον Τούρκο εχθρό μας. Γλοιώδεις, γελοιώδεις και αιθεροβάμονες, επιχειρούν αφελώς να κατευνάσουν το τουρκικό θηρίο και να διαπραγματευτούν μαζί του ενώ το κεφάλι του κυπριακού Ελληνισμού είναι μέσα στο στόμα του!
Υπάρχει ένα κλασικό παράδειγμα το οποίο οι ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδος όφειλαν να μελετούν επισταμένα. Και να διδαχτούν ώστε, επιτέλους, να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν τον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα.
Είναι η αρπαγή του Σαντζακίου της Αλεξανδρέττας από την Τουρκία, έκτασης 4.800 τ. χλμ. Σύμφωνα με απογραφή του 1936, ο πληθυσμός του ανερχόταν γύρω στις 220.000. Το 39% ήταν Τούρκοι αλλά η πλειοψηφία ήταν Άραβες και 12% Αρμένιοι. Ας προσεχθούν μερικά συγκλονιστικά δεδομένα, τα οποία καταδεικνύουν και επιβεβαιώνουν τη μακροπρόθεσμη τουρκική στρατηγική εθνοκάθαρσης και κατάκτησης εδαφών στη Συρία, στην Κύπρο και ενδεχομένως στην ελληνική Δυτική Θράκη.
Η Κοινωνία των Εθνών είχε δώσει στη Γαλλία την εντολή να «εκπολιτίσει» τη Συρία και να οδηγήσει στην «ευημερία». Η άνοδος του ναζισμού και φασισμού τη δεκαετία του ’30
και ο άξονας Γερμανίας, Ιταλίας και Ιαπωνίας, αναγκάζουν τη Βρετανία και τη Γαλλία να επιδιώξουν τη φιλία της Τουρκίας. Η Συρία ζητεί την ανεξαρτησία της. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την προσέγγιση Γαλλίας-Βρετανίας και επισείει τον κίνδυνο, αν η Συρία γίνει ανεξάρτητη, οι Τούρκοι της χώρας να βρεθούν, τάχα, στο έλεος των Αράβων.
Ο Ελληνοκτόνος Κεμάλ Ατατούρκ δηλώνει ότι η τύχη της Αλεξανδρέττας ενδιαφέρει τη χώρα του αλλά δεν απαιτεί την προσάρτησή της. Θέλει μόνο ανεξάρτητο κράτος. Στις 10 Οκτωβρίου 1936, η Άγκυρα πληροφορεί το Παρίσι πως «για τους Τούρκους, το Σαντζάκιο δεν ανήκει στη Συρία». Τέλη Νοεμβρίου, το τουρκικό στοιχείο προκαλεί ταραχές. Στις 8 Δεκεμβρίου 1936, η Τουρκία προσφεύγει στην Κοινωνία των Εθνών, ζητώντας επειγόντως «συντηρητικά μέτρα για τη διαφύλαξη της ασφαλείας των τουρκικών πληθυσμών του Σαντζακίου, των οποίων η ελευθερία και η ζωή απειλούνται».
Τον Ιανουάριο του 1937, οι Τούρκοι προτείνουν συνομοσπονδία Λιβάνου, Συρίας και Σαντζακίου, με απώτερο σκοπό να ελέγξουν τη Συρία και το Λίβανο. Διεξάγονται διαπραγματεύσεις και το Σαντζάκιο αναβαθμίζεται σε «χωριστή οντότητα» «αποστρατιωτικοποιημένη και υπό γαλλοτουρκική εγγύηση». Η Τουρκία οργανώνει μαζική εισβολή δεκάδων χιλιάδων Τούρκων εποίκων, οι οποίοι εγγράφονται στους εκλογικούς καταλόγους και απαιτεί εκλογές. Τουρκικά στοιχεία προκαλούν ταραχές και δολοφονίες Τούρκων ώστε να αποδοθεί η ευθύνη στο αραβικό στοιχείο.
Η Γαλλία στέλνει στρατό για να κατασιγάσει τις ταραχές και εισηγείται στην Τουρκία να πράξει το ίδιο. Αμέσως 2.500 Τούρκοι στρατιώτες εισβάλλουν στο Σαντζάκιο και οργανώνουν υποδομές κρατικής οντότητας. Αποτέλεσμα των εκλογών: Από τους 40 βουλευτές, οι 22 είναι Τούρκοι. Ο δρόμος για την προσάρτηση του Σαντζακίου ανοίγει και ονομάζεται «κράτος του Χατάι» (προς τιμήν των Χετταίων τους οποίους οι Τούρκοι θεωρούν ως… προγόνους των!).
Αναρτάται η τουρκική σημαία, εισάγεται η τουρκική λίρα και νομοθεσία, προωθείται η οικονομική εξάρτηση και προσάρτηση. Κάποια στιγμή γίνεται λόγος για διχοτόμηση αλλ’ οι Τούρκοι διευκρινίζουν πως πέρασε ο καιρός για τέτοια λύση αφού ο στόχος τους είναι η κατάκτηση του Σαντζακίου. Στις 23 Ιουνίου 1939 υπογράφεται γαλλοτουρκική συνθήκη «περί οριστικού διακανονισμού των εδαφικών προβλημάτων μεταξύ Τουρκίας και Συρίας». Το Σαντζάκιο γίνεται τουρκικό…
Τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974, η Τουρκία εισβάλλει και κατακτά το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον Αύγουστο του 2016, τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στη Συρία, δήθεν για να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές που η Τουρκία ενισχύει κρυφά. Ο Ερντογάν είχε δηλώσει ότι σε ένα μήνα θα αποχωρούσε. Συμπληρώνονται 45 χρόνια τουρκικής κατοχής της Κύπρου και τρία χρόνια κατοχής πέραν των 2.000 τ. χλμ
συριακού εδάφους στο οποίο έχουν κτιστεί υποδομές οιονεί κυπριακού ψευδοκράτους. Το ίδιο επιχειρείται ήδη μεθοδευμένα και στην ελληνική Δυτική Θράκη.
Οι ηγέτες της Ελλάδος και της Κύπρου ας μελετήσουν την αρπαγή-κατάποση της συριακής Αλεξανδρέττας ως κλασικό, διδακτικό παράδειγμα της μακροπρόθεσμης τουρκικής στρατηγικής κατάκτησης εδαφών. Ίσως και ξυπνήσουν, επιτέλους, από τον ηλίθιο κατευνασμό της τουρκικής τίγρεως και την ολέθρια τουρκοφοβική ψοφιοσύνη τους. Αν δεν είναι πολύ αργά για τον Ελληνισμό…
