«Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στον νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Όπως κάποτε έγραψε, ο μ. Σαράντος Καργάκος: «Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός…».
Την περασμένη Κυριακή, σε αυτήν τη στήλη περιγράφαμε με έκδηλη απελπισία και βαθύτατη απογοήτευση το κατάντημα του κυπριακού Ελληνισμού εξαιτίας σπιθαμιαίων, ανεπαρκών και επικίνδυνων ηγετών του. Διαζωγραφίζαμε τη διαφθορά και προειδοποιούσαμε ξανά πως, με τέτοιους ηγέτες που σκέφτονται τις επόμενες εκλογές αλλ’ εγκληματικά αδιαφορούν για τις επόμενες γενιές και για την επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου, έναντι της τουρκικής επιθετικότητας και αποθηριωμένης αρπακτικότητας, το μέλλον του τόπου προδιαγράφεται ζοφερό. Θα τον τουρκέψουν!
Τις προάλλες (21.11.2020), διάβασα με πολλή προσοχή ένα εξαιρετικό κείμενο ενός Έλληνα Δασκάλου (με δέλτα κεφαλαίο), του Δημήτρη Νατσιού, εξ ηρωικού Κιλκίς ορμώμενου. Καταγράφει και αυτός το κατάντημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Κυρίως καταφεύγει στον πρώτο κυβερνήτη της ελευθέρας Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, και παραθέτει τις θέσεις και απόψεις του για τις αρχές και αξίες που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον βίο και την πολιτεία των Ελλήνων.
Ως τίτλο του κειμένου του, ο Δ. Νατσιός παραθέτει στίχους (1083-1085) από τους «Βάτραχους» του Αριστοφάνη: «Η πόλις ημών ανεμεστώθη δημοπιθήκων εξαπατώντων τον δήμον». Όπως ακριβώς η Κύπρια πόλις, δηλ. το σημερινό κυπριακό κράτος, βουτηγμένο στη διαφθορά, στη δυσοσμία και στις πομπές πολιτικών, πολιτειακών και κομματικών πατρικίων. Ο Δ. Νατσιός αναφέρεται σε μια, θλιβερή για το ελληνικό Έθνος, επέτειο: Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, ημέρα Κυριακή, στις 6.35’ το πρωί, δολοφονείται στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο θάνατός του θεωρήθηκε «συμφορά διά την Ελλάδα». «Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του», θα πει θρηνώντας ο φίλος του και μεγάλος ευεργέτης της Ελλάδας, Ελβετός φιλέλληνας Εϋνάρδος.
Όπως γράφει ο Δ. Νατσιός, «το 1976 εκδόθηκε ένα βιβλιαράκι με κείμενα του Καποδίστρια. Είχε συλλάβει εναργέστατα ο Καποδίστριας την ιδέα ότι για να ανορθωθεί
ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία ‘της ροδοχρόου ταύτης ελπίδος του Έθνους’, όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε μια επιστολή του. Τι σχολείο, όμως, ονειρεύεται για τον λαό; ‘Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής’. Δεν διαφεύγει, από το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία, το ποιόν των ‘διδασκάλων’.
»‘Το συμφέρον και η εθνική φιλοτιμία θα υποκινηθώσι εξ ίσου, εάν το εκπαιδευτήριον προικισθεί με όλα τα μέσα της παραγωγής της παιδείας, εάν διδάσκαλοι διακεκριμένοι, επί φιλοθρησκεία και έρωτι προς την εθνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, εκλέγονται μεταξύ των Ελλήνων, οίτινες δικαίως υπολήπτονται εν τω κόσμω των γραμμάτων και επιστημών». Η Παιδεία είναι ο ατίμητος πλούτος των λαών. Πολίτες πεπαιδευμένοι είναι το στήριγμα του κράτους και του Έθνους και η ελπίδα για πρόοδο και προκοπή. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, να ηγούνται πολιτικοί με ανάστημα, όραμα, γνήσιο πατριωτισμό.
Ο Δ. Νατσιός προσθέτει για τον Καποδίστρια: « ‘…Άρτου και χρημάτων ανάγκην έχομεν. Εγώ εκ των λειψάνων της μικράς μου περιουσίας έδωκα ήδη’. Ό,τι βιος είχε το πρόσφερε στην πάμφτωχη πατρίδα. Έδινε παράδειγμα στον λαό, τον φιλοτιμούσε. Λέει κάπου ο Πλάτων: ‘Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστίν, καλή μεν αγαθών, η δ’ εναντία, κακών’. Η πολιτεία, είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία κάνει τους πολίτες ‘καλούς καγαθούς’, το κακό κράτος εκφαυλίζει τους πολίτες. Το ήθος των πολιτών μολύνεται, όταν κυβερνούν αχαλίνωτοι φιλοχρηματίες, αδιάντροποι σαλταδόροι και λοιπά κηφηνοειδή».
Ο Δ. Νατσιός επισημαίνει πως ο Καποδίστριας «ελάχιστη υπόληψη τρέφει για την Ευρώπη: «Και εγώ αναγκαιότατον κρίνω να συλλέξωμεν και επαναγάγωμεν εις την Ελλάδα τους νέους Έλληνας, όσοι επί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται εν Ευρώπη…». Σκεφτείτε και οργιστείτε: Έχετε ακούσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή έστω έναν πολιτικό να καταθέτει εισηγήσεις πώς να επιστρέψουν στην Κύπρο οι δεκάδες χιλιάδες νέες και νέοι μας που σπούδασαν σε ξένες χώρες, ξοδέψαμε εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά τους παραχωρούμε δωρεάν προς αξιοποίηση από τους ξένους;
Κανένας Πρόεδρος και κανένας πολιτικός δεν ενδιαφέρονται για επαναπατρισμό όλων αυτών των λαμπρών κυπριακών μυαλών που δραπέτευσαν κυριολεκτικά εις την ξένη, επειδή η πατρίδα τους τούς έγραψε κανονικά και τους εγκατέλειψε. Παλαιότερα είχαμε γράψει με έκδηλη απογοήτευση και απελπισία ότι αναζητούμε έστω έναν Κύπριο Καποδίστρια, ο οποίος να αναμέλψει, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας:
«Δε με μέλει περί του τι λέγουσι και τι θα είπωσι περί εμού. Με ενδιαφέρει μόνον να ευρίσκωμαι εν ειρήνη προς την συνείδησίν μου, όπως και ευρίσκωμαι, χάρις τω Θεώ». Μπορεί κάποιος από τους σημερινούς δημαγωγούς και διεφθαρμένους, να καυχηθεί για το έργο του και να επαναλάβει αυτά τα λόγια; ‘Η να αναμέλψει όπως ο ο Σολωμός
στον «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Όπως κάποτε έγραψε, ο μ. Σαράντος Καργάκος: «Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός…».
