Ποια σχέση μπορεί να έχει ο ανεξίθρησκος πανοικουμενικός Ελληνισμός με τον «ιερό πόλεμο» του Ισλάμ; Πώς να συνυπάρξει η Ορθοδοξία της αγάπης με τη βιαιότητα του κορανίου; Πού κολλά η ωραιότητα της βυζαντινής εκκλησιάς με την ασκήμια του μιναρέ; Πώς να συνεννοηθεί ο Χριστιανός με έναν μουσουλμάνο, ο οποίος απαιτεί να τον εξισλαμίσει και να τον καθυποτάξει;
Μετά τον Αττίλα της εισβολής-κατοχής και τον εποικισμό, το μεταναστευτικό είναι η τρίτη πυορροούσα αλλ’ άκρως επικίνδυνη πληγή της Κύπρου. Γι’ αυτήν ευθύνεται βαρύτατα και η κατοχική Τουρκία. Ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ της εκλεκτής συναδέλφου, Πετρούλας Αργυρού, στο ΣΙΓΜΑ (25.5.2020), για την ανομία, την εγκληματικότητα και την γκετοποίηση εκατοντάδων Σύρων στη γραφική κοινότητα της Χλώρακας Πάφου, επανέφερε ξανά, πιο έντονα, στην επικαιρότητα το μέγα πρόβλημα του μεταναστευτικού.
Σε δηλώσεις του ενώπιον της Κοιν. Επιτροπής Νομικών (27.5.2020), ο Yπουργός Εσωτερικών, Ν. Νουρής, επισήμανε ότι, «σε σύνολο 3.900 κατοίκων του χωριού, σήμερα οι Σύροι μετανάστες στη Χλώρακα είναι περισσότεροι από 1.300. Αυτό ξεκάθαρα υποδηλώνει ότι έχει συντελεστεί μια δημογραφική αλλαγή, την οποία βεβαίως πρέπει να αποκαταστήσουμε». Δηλαδή, το ένα τρίτο των κατοίκων της κοινότητας είναι πλέον ξένοι.
Αντί να προσαρμοστούν προς την τοπική κοινωνία και να σεβαστούν τους νόμους του κράτους που τους φιλοξενεί, αρκετοί από αυτούς επιδίδονται σε έκνομες δραστηριότητες. Δημιούργησαν κυκλώματα και μεταφέρουν παράνομους μετανάστες από την Τουρκία μέσω των κατεχομένων προς τις ελεύθερες περιοχές. Όπως επιβεβαιώθηκε ξανά, με τη συνέργεια δικηγόρων και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που, φυσικά, αμείβονται αδρά. Και όλα αυτά ενώπιον της διαχρονικά έκδηλης αδιαφορίας ή και ανικανότητας του κράτους να αντιδράσει ακαριαία και αποτελεσματικά.
Φαίνεται, όμως, πως ο σημερινός Yπουργός Εσωτερικών αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με αποφασιστικότητα. Τόσο στα ευρωπαϊκά όργανα όσο και στην Κύπρο. Η προσπάθειά του δεν είναι εύκολη, αν ληφθούν υπόψη οι περιορισμοί που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η έσωθεν υπονόμευση και άθλια κριτική από το ΑΚΕΛ και περίεργες ακροαριστερές οργανώσεις. Συναφείς προς το μεταναστευτικό είναι οι εικονικοί γάμοι, που εξελίχθηκαν σε πραγματική γάγγραινα, με την ενθάρρυνση Δημάρχων και την ανοχή ή αμέλεια συναρμόδιων υπουργείων.
Ο κ. Νουρής είπε ότι το 2018 και 2019 τελέστηκαν στην Κυπριακή Δημοκρατία 3.600 περίπου γάμοι. Οι περισσότεροι είναι εικονικοί. Τώρα αναζητούνται οι ένοχοι. Αλλ’ είναι γνωστοί! Θα παταχθούν; Οι εικονικοί γάμοι θα διαλυθούν; Όσα εκτυλίσσονται στην Χλώρακα, είναι ενδεικτικά μιας ασύλληπτης παθογένειας, η οποία ξεκίνησε από την προεδρία Βασιλείου, πριν από 30 χρόνια. Επειδή η Κύπρος είχε έλλειψη εργατικών χεριών, επιτράπηκε η εισαγωγή ξένων εργατών από τρίτες χώρες, κατά κύριο λόγο από τις Φιλιππίνες, την Ινδία, το Μπανγκλαντές, την Αίγυπτο. Ο εμφύλιος στη Συρία άνοιξε τις πύλες της μεταναστευτικής κολάσεως για την Κύπρο και από άλλες χώρες.
Σήμερα, ο τόπος έχει κατακλυστεί από δεκάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες -όχι πρόσφυγες- από πολλές αφρικανικές και ασιατικές χώρες. Πώς βρέθηκαν στο νησί μας αφού δεν ήξεραν καν πού βρίσκεται στον χάρτη; Χάρη στις δόλιες ενέργειες της Τουρκίας. Το μεταναστευτικό είναι ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της κατοχικής χώρας. Διά της εργαλειοποίησής του, ο Ερντογάν εκβιάζει αδίστακτα την ΕΕ και απειλεί την Ελλάδα. Η περίπτωση του Έβρου είναι αποδεικτική της βαρβαρότητας, την οποία η Τουρκία επιδεικνύει έναντι αυτών των ανθρώπων.
Η Τουρκία έγινε διακινητής παράνομων μεταναστών, όπως παραδέχθηκε (24.6.2019) ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών, Κ. Πετρίδης. Η Κύπρος υφίσταται τα επίχειρα αυτής της αδίστακτης πολιτικής, η οποία, εκτός από τον εποικισμό, συνεργεί στη δημογραφική αλλοίωση της νήσου. Το παράδειγμα της Χλώρακας πρέπει να ηχήσει καμπάνες συναγερμού και για έναν άλλο λόγο, τον οποίο πλειστάκις υπογραμμίσαμε και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ υιοθέτησε. Σε δηλώσεις του (7.3.2020), επισήμανε ορθά:
«Δεν μπορούν χιλιάδες να έρχονται στην Κύπρο νόμιμα είτε ως φοιτητές είτε ως εργαζόμενοι και την επόμενη μέρα να θυμούνται ότι κινδυνεύουν στη χώρα τους και να κάνουν αίτηση για πολιτικό άσυλο (…). Να σταλεί το μήνυμα πως η Κύπρος δεν μπορεί να είναι η χώρα που θα είναι ο παράδεισος για τους αιτητές πολιτικού ασύλου». Γιατί, λοιπόν, μέχρι σήμερα δεν εστάλη αυτό το ευκρινές, ξεκάθαρο, αυστηρό μήνυμα, ιδιαίτερα μετά την αποκάλυψη ότι 17 τζιχαντιστές τρομοκράτες κρατούνται από τις Αρχές;
Δεν είμαστε ρατσιστές. Όμως, το μεταναστευτικό έχει και έντονη θρησκευτική διάσταση, εκτός από τις άλλες πτυχές του. Η Τουρκία επιχειρεί να πλημμυρίσει την Ελλάδα και την Κύπρο με ακραίους μουσουλμάνους ως προπομπούς τουρκοποίησης και ισλαμοποίησής τους. Όπως ο Κ. Πετρίδης παραδέχθηκε (20.11.2019), το μεταναστευτικό εξελίσσεται «σε εκκολαπτόμενη κρίση που λαμβάνει διαστάσεις, αν δεν αντιμετωπιστεί». Ήδη η κρίση έχει ξεσπάσει. Να γίνει, λοιπόν, κατανοητό από την ηγεσία και τους πολίτες: Ποια σχέση μπορεί να έχει ο ανεξίθρησκος πανοικουμενικός Ελληνισμός με τον «ιερό πόλεμο» του Ισλάμ; Πώς να συνυπάρξει η Ορθοδοξία της αγάπης με τη βιαιότητα του κορανίου; Πού κολλά η ωραιότητα της βυζαντινής εκκλησιάς με την ασκήμια του μιναρέ; Πώς να συνεννοηθεί ο Χριστιανός με έναν μουσουλμάνο, ο οποίος απαιτεί να τον εξισλαμίσει και να τον καθυποτάξει;
