Η παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ανεξαρτήτως της δημοφιλίας του, αντιδράσεων της κοινής γνώμης, επιτηδειότητας κομμάτων, θέσεων και απόψεων -όλες θεμιτές στο πλαίσιο της Δημοκρατίας- θέτει ξανά επί τάπητος το μέγα ζήτημα της εύρυθμης, σοβαρής, υπεύθυνης, συγκροτημένης και αξιόπιστης λειτουργίας των θεσμών του κράτους. Αυτή προϋποθέτει εξ αρχής και πρώτιστα την πάταξη της διαφθοράς, που έχει διαβρώσει τα πάντα, και εναντίον της οποίας μαχόταν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης