Σάββας Ιακωβίδης

Η νήσος είναι πολύτιμο παίγνιο στη γεωπολιτική και στρατηγική φιλοδοξία της Τουρκίας να αναδειχθεί σε περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη. Αυτόν τον εφιάλτη, Αθήνα και Λευκωσία πώς τον αντιμετωπίζουν; Πώς τον εξουδετερώνουν; Πώς διασφαλίζουν την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού; Ο πολλαπλώς ευάλωτος και πανταχόθεν εκβιαζόμενος Αναστασιάδης, πώς θα αντισταθεί στους Τούρκους

Η πολιτική ηγεσία του τόπου επιμένει ανένδοτα σε μιαν αδιέξοδη, πλην βολική πρακτική, η οποία, όμως, αποδεικνύεται καταστροφική για τις ελληνικές θέσεις: Όταν ο ΓΓ του ΟΗΕ προσκαλεί σε συνομιλίες, δεν δικαιούμεθα να αρνηθούμε. Όταν διορίζει νέον Ειδικό Αντιπρόσωπο, τον αποδεχόμαστε χωρίς εξηγήσεις ή έρευνα για τον πρότερο βίο και πολιτεία του. Ο χρόνος εργάζεται εναντίον μας και εδραιώνει τα κατοχικά τετελεσμένα, άρα δεν έχουμε άλλη επιλογή από τις συνομιλίες. Καμία αναφορά σε σχέδιο Β’.

Σαράντα έξι χρόνια συνομιλιών, πού οδήγησαν; Στην καταβαράθρωση του Κυπριακού, σε ολέθριες υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς και σε ξέπλυμα της κατοχικής Τουρκίας. Ακόμα και σήμερα ακούμε από τον μεν Πρόεδρο του ΔΗΣΥ το εκκωφαντικά γελοίο, «από το πρωί μέχρι το βράδυ να φωνάζουμε ότι θέλουμε συνομιλίες, διότι έτσι θα ανακόψουμε τον εποικισμό της Αμμοχώστου και νέα τετελεσμένα». Με τις φωνές, οι ηγέτες μας ασκούν πολιτική! Τον δε ΓΓ του ΑΚΕΛ να βροντοφωνάζει νυχθημερόν ότι ο Πρόεδρος «οφείλει να πείσει ότι θέλουμε συνομιλίες». Ποιους να πείσει; Αν δεν έπεισε μέχρι σήμερα, τι και τις πταίει;

Προφανώς, διαφεύγει και των δύο ότι, υπέρ ποτέ άλλοτε, προέχει η χάραξη μιας, μακράς πνοής, ομόφωνα συμφωνημένης στρατηγικής αντιμετώπισης του Τούρκου. Αβέρωφ και Άντρος βολεύονται, όπως και άλλοι πολιτικοί, πίσω από ηχηρά, ανέξοδα συνθήματα και θέσεις, οι οποίες χλευάζονται από τους ξένους και κονιορτοποιούνται από τους Τούρκους. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, την 1η Δεκεμβρίου 2016, χωρίς να συνδιαβουλευθεί με τους πολιτικούς αρχηγούς, αποδέχτηκε εν ευθυμία την τουρκική θέση για σύγκληση πενταμερούς: Οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις και οι δύο κοινότητες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Γιατί εξαφανίστηκε η Κυπριακή Δημοκρατία; Πού χάθηκε η διεθνής πτυχή του Κυπριακού; Υπάρχει σχέδιο Β’, σε περίπτωση ναυαγίου; Ο Ν. Αναστασιάδης σύρεται κυριολεκτικά σε μία νέα παγίδα, η οποία ενδέχεται να αποβεί μοιραία για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ας προσεχθούν μερικά δεδομένα. Πρώτον, αύριο, πραγματοποιείται νέα διερευνητική συνάντηση μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας μετά τις πειρατικές αθλιότητες της Τουρκίας στον Έβρο, στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεύτερον, οι Γερμανοί και οι παντεπόπτες Εγγλέζοι, με τη συνεπικουρία υπαλληλίσκων του ΟΗΕ και τις ευλογίες της ΕΕ, μεθόδευσαν σχεδόν ταυτόχρονες συναντήσεις για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.

Τρίτον, ο Πρόεδρος σύρεται στη νέα πενταμερή μέσα στη βαριά μπόχα των «χρυσών διαβατηρίων» και ασύλληπτης διαφθοράς και σε πιθανές συνομιλίες, όπως ψαλμωδεί, «από εκεί που έμειναν στο Crans Montana». Παράλληλα, γίνεται λόγος για συνομοσπονδία, χαλαρή ομοσπονδία, λύση δύο κρατών. Τέταρτον, μετά την εισβολή Ερντογάν στην Κύπρο, τις φιέστες στην Αμμόχωστο και την ανάδειξη του απατεώνα Τατάρ στην ηγεσία των Τ/κ, η τουρκική πλευρά επιμένει τώρα ότι η τουρκοδιζωνική έχει εκμετρήσει το ζην, γι’ αυτό συζητά μόνο λύση δύο κρατών.

Ιδού, λοιπόν, το οξύμωρο του πράγματος, χαρακτηριστικό της διαχρονικής ανεπάρκειας, της έλλειψη διορατικότητας και μακρόπνοου σχεδιασμού της ελληνικής πλευράς: Ο Ν. Αναστασιάδης μεταβαίνει στην πενταμερή με παντιέρα την αγγλοτουρκοδιζωνική, η οποία αφεύκτως θα οδηγήσει στην τουρκοποίηση της Κύπρου, για να αντισταθεί (sic) στη διαχρονική τουρκική θέση λύσης δύο κρατών. Η πρόσκληση για τη νέα πενταμερή έγινε χωρίς να διευκρινιστεί η βάση της συνάντησης και πιθανών νέων συνομιλιών. Τι αναμένεται να συμβεί;

Ο ΓΓ του ΟΗΕ επιδιώκει επανεκλογή του. Συνεπώς δεν επιθυμεί να χρεωθεί μία αποτυχία. Θα επιχειρήσει να συγκεράσει τις θέσεις των δύο πλευρών, αποδεχόμενος και βάζοντας «όλα στα τραπέζι», όπως ακριβώς αξιώνουν οι Τούρκοι. Γι’ αυτό φρόντισαν η Ειδική Αντιπρόσωπός του, Σπέχαρ, και οι Εγγλέζοι. Τι θα πράξει ο Πρόεδρος; Αν απορρίψει όσα θα προτείνει ο ΓΓ του ΟΗΕ, θα κατηγορηθεί ως αδιάλλακτος και θα καθυβρισθεί από το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ ότι δεν θέλει λύση. Αν αποδεχτεί μία νέα τάξη πραγμάτων, θα διολισθήσει ξανά προς τουρκικές θέσεις. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Ο γκρεμός, στον οποίο σύρεται ο Πρόεδρος, γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικός αν ληφθούν υπόψη: Η ταυτόχρονη αντιμετώπιση των Ελληνοτουρκικών και του Κυπριακού πραγματοποιείται πριν από τη Σύνοδο του Μαρτίου, κατά την οποία οι «27» θα αξιολογήσουν την πορεία της Τουρκίας. Η Άγκυρα προβαίνει σε ανοίγματα προς τις Βρυξέλλες για αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων. Με αξίωση για τις θεωρήσεις, ανανέωση της τελωνειακής και αναζωογόνηση της ενταξιακής πορείας της. Ως εάν να μη συνέβη τίποτε στον Έβρο, στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η πενταμερής είναι παρωνυχίδα στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Η Άγκυρα θεωρεί ότι η Κύπρος είναι ήδη ελεγχόμενη από την ίδια. Ο μεγάλος, ευδιάκριτος στόχος της, είναι άλλος: Η νήσος είναι πολύτιμο παίγνιο στη γεωπολιτική και στρατηγική φιλοδοξία της Τουρκίας να αναδειχθεί σε περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη. Αυτόν τον εφιάλτη, Αθήνα και Λευκωσία πώς τον αντιμετωπίζουν; Πώς τον εξουδετερώνουν; Πώς διασφαλίζουν την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού; Ο πολλαπλώς ευάλωτος και πανταχόθεν εκβιαζόμενος Αναστασιάδης, πώς θα αντισταθεί στους Τούρκους;