Σάββας Ιακωβίδης

This is Cyprus, ρε! Όλοι αυτοί που διεκδικούν δάφνες ευθιξίας και πρωταγωνιστούν, δήθεν, στην ανάληψη πολιτικής ευθύνης, αρνούνται να σεβαστούν δύο αρχές. Πρώτον, του πολιτικού σκασμού. Δεύτερον, μιας εδαφιαίας απολογίας και συγγνώμης προς τους πολίτες για όσα καταστροφικά, ολέθρια και βρομερά διαπράττουν εναντίον τους. Αλλά, τι; Θέλει αρετήν και τόλμην η ευθιξία, ώστε να τιμηθεί και να αναληφθεί η ευθύνη…

Η Κύπρος είναι ο κατ’ εξοχήν τόπος όπου εξευτελίζονται και εξουθενώνονται πανωραίες ελληνικές λέξεις και έννοιες. Το περ. Σάββατο (13.2.2021) πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν, είπαν, κατά της διαφθοράς και του εγκλεισμού, εξαιτίας του κορωνοϊού. Παρενέβη η Αστυνομία, προκλήθηκαν επεισόδια και ευθύς σχεδόν όλα τα κόμματα, με μπροστάρη τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ, καταδίκασαν την κατ’ ισχυρισμόν «υπέρμετρη αστυνομική βία» εναντίον διαδηλωτών. Το ΑΚΕΛ και άλλα κόμματα απαίτησαν την άμεση παραίτηση της Yπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. Προπάντων, αξίωσαν ανάληψη ευθύνης από εκείνον ή εκείνους που ευθύνονται.

Όπως και στην περίπτωση της παράνομης κατεδάφισης διατηρητέων της Αρχιεπισκοπής, εκδηλώθηκε μία απίστευτη σε υποκρισία και φαρισαϊσμό συμπεριφορά από σχεδόν όλα τα κόμματα. Για δύο, κυρίως, λόγους. Πρώτον, για να υποβάλουν στην πλέμπα ότι είναι οι διαπρύσιοι υπερασπιστές του δικαιώματος της ελεύθερης συνάθροισης και εκδήλωσης διαφωνίας για κρατικά μέτρα και αποφάσεις. Δεύτερον, τον Μάιο θα έχουμε εκλογές και κάθε ψήφος μετρά. Γι’ αυτό είδαμε όλοι αυτόν τον αισχρό λαϊκισμό να καλπάζει ασύδοτος στα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα.

Μόνον έμετο προκαλούν όλοι αυτοί οι θλιβεροί διαγκωνισμοί κομματόσκυλων από την Δεξιά μέχρι το Κέντρο και την Αριστερά, για να πουλήσουν μούρη σε όσους αφελείς ακόμα τους λαμβάνουν υπόψη. Αίφνης, όλοι διεκδικούν τίτλους πολιτικής ευθιξίας και εύθικτων και ευαίσθητων ηγητόρων, που, δήθεν, εύτολμα αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και αποφάσεών τους. Αυτοί οι γελοίοι πολιτικάντηδες νομίζουν ότι απευθύνονται σε αγελαίο συρφετό και πιστεύουν ότι, με την κάθε ανοησία τους, οι πολίτες θα βελάζουν στις κομματικές μάντρες τους.

Όλοι απαίτησαν από την Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης να αναλάβει τις ευθύνες της, για ενέργειες της Αστυνομίας εναντίον διαδηλωτών, και να παραιτηθεί για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Ευθύνη και πολιτική ευθιξία… Ποιος αναμάρτητος πολιτικός τολμά να ρίξει πρώτος τον λίθον του αναθέματος; Ας αρχίσουμε από τον Αβ. Νεοφύτου, που πρώτος έσπευσε να καταδικάσει το Αστυνομικό Σώμα, αλλά… σιώπησε για πιθανές ευθύνες της αρμόδιας υπουργού. Όταν, επί Δ. Χριστόφια, ανατινάχτηκε η οικονομία και ο τόπος, ο ίδιος και ο τότε Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αναστασιάδης, απαιτούσαν παραιτήσεις, τιμωρίες και ανάληψη ευθυνών.

Σήμερα; Επιτίθενται κατά της Αστυνομίας, αλλά… σφυρίζουν στον αέρα για πιθανές πολιτικές ευθύνες της Υπουργού. Αλλ’ είναι και το αλαλάζον ΑΚΕΛ. Η ηγεσία του όφειλε να σέβεται τον χρυσούν κανόνα του πολιτικού σκασμού! Όταν το κόμμα βρισκόταν στην εξουσία, στο λεξιλόγιό του δεν υπήρχε καμία αναφορά περί πολιτικής ευθιξίας ή για ανάληψη ευθύνης. Όταν το 2011 ανατίναξαν την Κύπρο, εφάρμοσαν το γνωστό και βολικό κυπριακό: «Κρύψε να περάσουμε…». Έκρυψαν, έβγαλαν έναν υπέροχο πολιτικό σκασμό, έδωσαν  διαβεβαιώσεις ότι θα σεβαστούν το Πόρισμα Πολυβίου αλλά… Μόλις δημοσιοποιήθηκε και καταλόγιζε ευθύνες στον Πρόεδρο και σε άλλους υπευθύνους, το κατά τα άλλα εύθικτο ΑΚΕΛ και ο Δ. Χριστόφιας εξεμάνησαν. Το απέρριψαν με οργή και επικαλέστηκαν το άλλο ευγενές κυπριακό: «Εγιώ εν τζιαι…».

Σήμερα, όμως, δεν περνά ημέρα χωρίς βουλευτές του και ο ΓΓ του κόμματος να ωρύονται κυριολεκτικά, να αφηνιάζουν από οργή και αγανάκτηση και να επιτίθενται λάβροι εναντίον της Κυβέρνησης και της υπουργού, καταλογίζοντάς τους έλλειψη ευθιξίας και ανυπαρξία ανάληψης ευθύνης. Δεν κάνουμε τον συνήγορο ούτε της Κυβέρνησης Αναστασιάδη ούτε της κ. Γιολίτη. Αν είχαν τσίπα αξιοπρέπειας και αντιλαμβάνονταν τι σημαίνει ευθιξία και έμπρακτη ανάληψη ευθύνης, προπάντων, αν σέβονταν τους πολίτες, και ο Πρόεδρος και η υπουργός έπρεπε να είχαν υποβάλει την παραίτησή τους, για τη διαφθορά και μετά τα τραγελαφικά με τον λογαριασμό-παρωδία.

Γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα αλληλοσπαράσσονται ως νεοσσοί μολοσσοί, ενώ τα ακολουθούν και μερικά άλλα, μικρότερα; Όχι μόνο διότι οδηγούμαστε στις κάλπες αλλά και επειδή κρίνουν ότι: Κάθε γεγονός μπορεί να αξιοποιηθεί πελατειακά, ψηφοθηρικά, κομματικά, λαϊκίστικα, για να συσπειρώσουν οπαδούς. Να υφαρπάξουν ψήφους από άλλους κομματικούς χώρους και να δείξουν στους πολίτες πόσο… άμωμα, άσπιλα και αμόλυντα είναι από ανεπίτρεπτες πρακτικές, τις οποίες βδελύσσονται δήθεν αλλά τις καταλογίζουν σε πολιτικούς αντιπάλους τους.

Το περ. Σάββατο (13.2.2021), η Υπουργός Υγείας και τη Δευτέρα (15.2.2021), η Υπουργός Εξωτερικών του Περού υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, επειδή κατηγορήθηκαν ότι εμβολιάστηκαν πριν από άλλες ομάδες πολιτών. Η Υπουργός Παιδείας της Εσθονίας παραιτήθηκε (22.11.2020), επειδή κατηγορήθηκε ότι μετέφερε με κρατικό όχημα τα παιδιά της στο σχολείο. Στην Ολλανδία, όλη η κυβέρνηση υπέβαλε την παραίτησή της (15.1.2021), για ένα σκάνδαλο επιδομάτων σε οικογένειες.  Σε αυτές και άλλες χώρες λειτουργεί η πολιτική ευθιξία και αναλαμβάνεται έμπρακτα η πολιτική ευθύνη.

Εδώ… This is Cyprus, ρε! Όλοι αυτοί που διεκδικούν δάφνες ευθιξίας και πρωταγωνιστούν, δήθεν, στην ανάληψη πολιτικής ευθύνης, αρνούνται να σεβαστούν δύο αρχές. Πρώτον, του πολιτικού σκασμού. Δεύτερον, μιας εδαφιαίας απολογίας και συγγνώμης προς τους πολίτες για όσα καταστροφικά, ολέθρια και βρομερά διαπράττουν εναντίον τους. Αλλά, τι; Θέλει αρετήν και τόλμην η ευθιξία, ώστε να τιμηθεί και να αναληφθεί η ευθύνη…