Ο πόλεμος με την τρομοκρατική οργάνωση είναι μια καθοριστική αναμέτρηση ανάμεσα στις αρχές και αξίες της Δημοκρατίας και τις δυνάμεις του σκότους της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Το Ισραήλ δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να συντρίψει τη Χαμάς. Η νίκη του θα στείλει ένα ηχηρότατο μήνυμα προς τους τρομοκράτες του Ισλάμ και πρώτιστα προς τον μέντορά τους, το Ιράν, ότι δεν μπορούν να ανατρέψουν το διεθνές σύστημα, ούτε και να καταλύσουν τις δημοκρατικές αρχές
Ανοίξτε έναν χάρτη του κόσμου με εστίαση στη Μέση Ανατολή. Κάνετε μίαν οριζόντια περιδιάβαση από Δυσμάς προς Ανατολάς: ΗΠΑ, Ευρώπη και Ελλάδα, Κύπρος, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Παλαιστινιακή Αρχή, Ιορδανία, Ιράκ, Ιράν. Και μία κάθετη περιδιάβαση από Βορρά προς Νότο: Ρωσία, Τουρκία, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Μπαχρέιν, Υεμένη, Ομάν, με έναν εξίσου μεγάλο δρώντα, την Κίνα. Και μόνο να αναλυθούν οι κρίσιμες γεωπολιτικές αναταράξεις που προκαλεί η αιφνιδιαστική επίθεση της τρομοκρατικής Χαμάς κατά του Ισραήλ, και οι εντεύθεν επιπτώσεις στην περιοχή και στο διεθνές άναρχο σύστημα είναι αρκετές για να κατανοηθεί καλύτερα ο νέος, μεγάλος πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα στη Χαμάς και στο Ισραήλ.
Οι εκατέρωθεν απώλειες, ιδιαίτερα σε παιδιά, γυναίκες, και η ισοπέδωση της Λωρίδας της Γάζας από την ισραηλινή αεροπορία και το πυροβολικό, προκαλούν οδύνη και απελπισία. Οι διαδηλώσεις σε πολλές χώρες για τους Παλαιστίνιους – οι διαδηλούντες δεν αναφέρονται και στους Ισραηλινούς ομήρους – και η απαίτηση να σταματήσει ο πόλεμος, για να δοθεί ανθρωπιστική ανάσα στους δοκιμαζόμενους σκληρά κατοίκους της Γάζας, δεν μπορούν να αποκρύψουν μερικά πικρά, ωμά δεδομένα.
Πρώτον, ανέκαθεν οι άμαχοι ήταν και είναι, δυστυχώς, τα πρώτα θύματα κάθε πολέμου. Γιατί δεν συμφωνείται εκεχειρία στη Γάζα; Διότι δεν συμφέρει στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ, σε Ευρωπαίους, σε αραβικά κράτη, ούτε ακόμα και στη σιιτική Χεζμπολάχ ή στη δήθεν οργισμένη Τουρκία. Δεύτερον, ο νέος πόλεμος είναι ήδη και αιματηρή σύγκρουση θρησκειών. Απομένει κάποιος θρησκευτικός ηγέτης του Ισλάμ να κηρύξει επίσημα ιερό πόλεμο (Τζιχάντ) κατά των «απίστων» Δυτικών, Εβραίων και Χριστιανών. Τρίτον, Χαμάς και Ισραήλ συμφωνούν στον ίδιο στόχο… εξ αντιθέτου: Η Χαμάς επιδιώκει την καταστροφή του Ισραήλ, όπως ακριβώς το Ιράν, η Χεζμπολάχ, η Τζιχάντ και η Τουρκία. Το Ισραήλ θέλει να εξαφανίσει τη Χαμάς.
Τέταρτον, ο πόλεμος με την τρομοκρατική οργάνωση είναι μια καθοριστική αναμέτρηση ανάμεσα στις αρχές και αξίες της Δημοκρατίας και τις δυνάμεις του σκότους της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Το Ισραήλ δεν έχει άλλη επιλογή παρά να συντρίψει τη Χαμάς. Η νίκη του θα στείλει ένα ηχηρότατο μήνυμα προς τους τρομοκράτες του Ισλάμ και πρώτιστα προς τον μέντορά τους, το Ιράν, ότι δεν μπορούν να ανατρέψουν το διεθνές σύστημα, ούτε και να καταλύσουν τις δημοκρατικές αρχές. Πέμπτον, το Ισραήλ είναι το τελευταίο πανίσχυρο ανάχωμα απέναντι στο επελαύνον πολιτικό Ισλάμ, που επιδιώκει τη μουσουλμανοποίηση της Ευρώπης και του Δυτικού κόσμου. Έκτον, συντριβή της Χαμάς θα ανακουφίσει μετριοπαθή αραβικά καθεστώτα, που αντιμετωπίζουν εσωτερική αμφισβήτηση και ήδη συνήψαν συμφωνίες ομαλοποίησης των σχέσεών τους με το Ισραήλ (Συμφωνίες του Αβραάμ), και θα ενισχύσει όσες δυνάμεις προσβλέπουν σε πρόοδο και προκοπή των κοινωνιών τους και όχι επιστροφή σε Κορανικό μεσαίωνα.
Έβδομον, το Ισραήλ υποστηρίζει ότι θέλει να εξουδετερώσει τη Χαμάς, που πρακτορεύει τις νεοϊμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης, για να ενθαρρύνει και τη Σαουδική Αραβία να προχωρήσει σε ομαλοποίηση των σχέσεών της μαζί του και να ανακόψει τους σχεδιασμούς του Ιράν για εξαγωγή και επιβολή της ισλαμιστικής «επανάστασης». Μέσα σε αυτό το αιματηρό πεδίο, οι ΗΠΑ έστειλαν αεροπλανοφόρα και πολεμικά πλοία στην Αν. Μεσόγειο ως σοβαρή προειδοποίηση προς πολλούς δρώντες. Η Ρωσία συνήψε συμφωνία με τον στρατάρχη Χαφτάρ της Λιβύης, πέρα από τις Βάσεις της στη Συρία. Η Κίνα ενδιαφέρεται για τα ενεργειακά τής περιοχής και διαδραμάτισε μεσολαβητικό ρόλο στην αντιπαράθεση Τεχεράνης-Ριάντ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πού βρίσκεται; Όπως και στην περίπτωση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, σύρεται διαιρεμένη πίσω από τις εξελίξεις, χωρίς να αρθρώνει πειστική πολιτική αποτελεσματικής παρέμβασης ή συμμετοχής στις διεργασίες για την μετα-Γάζα εποχή.
Η φρικώδης επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ πέτυχε, εκτός των άλλων, να αναθερμάνει το ενδιαφέρον μεγάλων δρώντων για τη Μέση Ανατολή, ειδικά των ΗΠΑ που, επί προεδρίας Ομπάμα, την είχαν εγκαταλείψει. Τώρα επιστρέφουν επειδή στο γεωπολιτικό παιχνίδι της Ευρασίας εμπλέκονται και άλλοι
σημαντικοί δρώντες, όπως η Ρωσία, η Γαλλία, η Κίνα, το Ιράν και η αδίστακτη Τουρκία, η οποία επιδιώκει να αναδειχθεί σε αυτόκλητο υπερασπιστή των κατοίκων της Γάζας, σε επιτήδειο εκφραστή της οργής των μουσουλμάνων και σε… εγγυήτρια της Γάζας, κατά το πρότυπο της Κύπρου. Ο νέος πόλεμος Χαμάς-Ισραήλ συνιστά, ξανά, οδυνηρή επιβεβαίωση του Θουκυδίδη, για τις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις, και του Κινέζου στρατηγού, Σουν Τζου, για τη διεξαγωγή ενός πολέμου.
Ποιος είναι ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ κρατών, κατά τον πρώτο ρεαλιστή των διεθνών σχέσεων, Θουκυδίδη; Το συμφέρον! Εξ αυτού αιμοδοτούνται η ισχύς, ο πόλεμος, η αρπαγή, η επέκταση, η κατάκτηση. Ούτε δικαιοσύνη, ούτε ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε φιλίες, ούτε συναισθηματισμοί. Ο δραματικός διάλογος Αθηναίων και Μηλίων είναι ενδεικτικός των κυνικών σχέσεων μεταξύ κρατών και μεταξύ εμπολέμων. Στις εκκλήσεις των Μηλίων για την επιβίωσή τους, με την επίκληση του δικαίου, οι πανίσχυροι Αθηναίοι απαντούν: «Νομίζουμε ότι και εμείς και εσείς πρέπει να επιδιώξουμε ό,τι πραγματικά θεωρούμε εφικτό, αφού ξέρουμε και ξέρετε ότι κατά την ανθρώπινη λογική μπορούμε να μιλάμε για δίκαιο όταν και τα δύο μέρη έχουν ίση ισχύ και ότι οι ισχυροί πράττουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι υποχωρούν και το αποδέχονται» (Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, «Θουκυδίδη Ιστορία», εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2011 – Βιβλίο Ε 86, 88-90).
Ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τζου (περίπου 544-496 π.Χ., ολίγον παλαιότερος του Θουκυδίδη), επισήμανε ότι «ο πόλεμος βασίζεται στην εξαπάτηση» («Η τέχνη του πολέμου», εκδόσεις Φόρμιγξ, Αθήνα, 1997). Αυτό πέτυχαν οι τρομοκράτες της Χαμάς, που αιφνιδίασαν σφαγιαστικά τους Ισραηλινούς, στις 7/10/2023. Προσθέτει πως «δεν υπάρχει περίπτωση μιας χώρας που να ωφελήθηκε από έναν παρατεταμένο πόλεμο», διότι «σε έναν πόλεμο ο μεγάλος σκοπός είναι η νίκη, όχι οι παρατεταμένες εκστρατείες». Και υπογραμμίζει πως, «η ύψιστη τελειότητα συνίσταται στην εξουδετέρωση της εχθρικής αντίστασης χωρίς μάχη. Θα νικήσει αυτός που ξέρει να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει».
Το Ισραήλ λέγει ότι η Χαμάς, με την επίθεσή της, «άνοιξε τις πύλες της κολάσεως», γι’ αυτό υφίσταται τις συνέπειες. Δυστυχώς, τις υφίστανται περισσότερο οι άμαχοι, τα παιδιά και οι γυναίκες, όχι οι τρομοκράτες της Χαμάς, που κρύβονται σε σήραγγες. Αυτός ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει γρήγορα. Ανακύπτει μέγα ερώτημα: Τι θα είναι, ποιος και πώς θα καθορίσει και θα ελέγξει την μετα-Γάζα εποχή
