Τον Τούρκο εχθρό μας, εμεί καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Έστω και τώρα, με στρατιωτική ισχύ, με αταλάντευτη ενότητα ηγεσίας και λαού, με άρρηκτη αποφασιστικότητα ότι, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουμε και δεν θα υποκύψουμε. Η Κύπρος διέρχεται τις πιο σκοτεινές μέρες της, χειρότερες από το 1974. Αναζητούνται πατριώτες, ανιδιοτελείς ηγέτες, οι οποίοι να ηγηθούν και να σώσουν τον Ελληνισμό από τον αιμοβόρο τουρκισμό
Κατήντησε πλέον γραφικό γιαλέλι. Δεν περνά ημέρα χωρίς ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, το ΔΗΣΑΚΕΛ και ο Κυβ. Εκπρόσωπος να ψαλμωδούν περί της διακαούς επιθυμίας τους να επαναρχίσουν οι συνομιλίες «από εκεί που σταμάτησαν, στο Crans Montana». Ποιους προσπαθούν να πείσουν; Τον κυπριακό Ελληνισμό; Τους ξένους; Όχι! Τους Τούρκους! Είναι να διερωτάται κάθε νοήμων άνθρωπος σε αυτό τον τόπο της καλπάζουσας παράνοιας: Με ποιες προοπτικές είναι δυνατόν ο Ν. Αναστασιάδης να μεταβεί σε νέες συνομιλίες, αν ληφθούν υπόψη πασίγνωστα δεδομένα; Προφανώς απέλιπαν ο ρεαλισμός και η ωμή προσγείωση.
Ακόμα και νήπια αντιλαμβάνονται πως, μετά τις ψευτοεκλογές στα κατεχόμενα, ο ΓΓ του ΟΗΕ, οι Βρετανοί και οι Τούρκοι, συνεπικουρούμενοι από όλους εκείνους που η Λευκωσία εκλιπαρεί για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, θα επιπέσουν στον Ν. Αναστασιάδη. Και επειδή γνωρίζουν ότι είναι πολλαπλώς ευάλωτος, θα υποστεί αφόρητους εκβιασμούς για να αποδεχτεί λύση τουρκικών προδιαγραφών.
Ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία αποφεύγουν να δουν κατάματα μερικά φοβερά δεδομένα επειδή αρνούνται να αντιληφθούν ότι η τουρκοδιζωνική, την οποία ηράσθησαν εμμανώς, οδηγεί αφεύκτως στην τουρκοποίηση της Κύπρου. Ο Ν. Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία έχουν ενώπιόν τους τρεις επιλογές:
Πρώτον, μετά τις ψευδοεκλογές στα κατεχόμενα, να συρθούν σε συνομιλίες αλλά… Οι Τούρκοι δεν θέλουν λύση, όπως η ελληνική πλευρά την εννοεί και την επιθυμεί. Εδώ και δεκαετίες βροντοφωνάζουν ότι απαιτούν να επανακτήσουν την Κύπρο ως στρατηγικό τμήμα της νεο-ιμπεριαλιστικής, νεο-οθωμανικής πολιτικής τους. Οι Τούρκοι ουδέποτε σεβάστηκαν συμφωνίες, συνθήκες, υπογραφές. Απαξιώνουν και συντρίβουν τον αδύνατο αλλά σέβονται και υποκύπτουν ενώπιον του ισχυρού.
Για όσους γνωρίζουν τουρκική ιστορία, ουδέποτε επέστρεψαν με την υπογραφή τους ό,τι άρπαξαν, έκλεψαν, κατάκτησαν με το σπαθί τους. Δεν πρόκειται να επιστρέψουν ούτε τη Μόρφου, ούτε άλλη κατεχόμενη περιοχή. Θα εποικίσουν την Αμμόχωστο και, ω! της τραγωδίας, θα την καταστήσουν Σιγκαπούρη της Μεσογείου (ναι, αυτό που πριν από 30 χρόνια σχεδίαζε ο Γ. Βασιλείου…). Οι Τούρκοι ήδη αλλάζουν τη δημογραφική σύνθεση των κατεχομένων κατά το πρότυπο της συριακής Αλεξανδρέττας.
Τώρα απαιτούν να αρπάξουν και τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου. Ο ΤουρκοΧίτλερ Ερντογάν ενεργεί αδίστακτα, επιθετικά και κατακτητικά επειδή την μεν Ελλάδα και Κύπρο δεν τις υπολογίζει, το δε Διεθνές Δίκαιο γράφει στα παλαιότερα των πασουμίων του. Τέλος, αντί τιμωρίας, εισπράττει διεθνώς ανοχή. Απορία: Υπό αυτά τα τραγικά δεδομένα, γιατί ο Πρόεδρος να πάει σε νέες συνομιλίες;
Δεύτερον, ο Ν. Αναστασιάδης αρνείται να πάει σε νέες συνομιλίες υποταγής. Αντ’ αυτών, υλοποιεί τα εξαγγελθέντα «νομικά, πολιτικά και διπλωματικά μέτρα». Με απλά λόγια: Διαμηνύει στην Τουρκία ότι δεν πρόκειται να ενταχθεί στην ΕΕ όσο κατέχει την Κύπρο και δεν αποσύρει τον Αττίλα και τους εποίκους. Βάζει βέτο σε όλα τα κοινοτικά κονδύλια προς την Τουρκία. Αφαιρεί απ’ όλους τους Τ/κ ταυτότητες και διαβατήρια. Διώκει όσους «Έλληνες» επιμένουν να αιμοδοτούν τον Αττίλα. Εξαπολύει διεθνή εκστρατεία καταγγελίας, καταδίκης των εγκλημάτων εθνοκάθαρσης που η Τουρκία διέπραξε στην Κύπρο.
Τα πιο πάνω προϋποθέτουν ότι ο Πρόεδρος θα κωφεύσει στις καταστροφικές υποβολές-εκβιασμούς της ομοχειρίας Αβ. Νεοφύτου-Α. Κυπριανού ότι «πρέπει να κάνει το παν για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες». Αντ’ αυτού, συγκαλεί το Εθνικό Συμβούλιο και, με τη βοήθεια ειδικών, εμπειρογνωμόνων και σε συνεννόηση με την Ελλάδα, απορρίπτεται οριστικά η τουρκοδιζωνική ως ρατσιστική, αντιδημοκρατική και αντιευρωπαϊκή επειδή οδηγεί στην τουρκοποίηση της Κύπρου – διά της υπογραφής μας, και συναποφασίζεται νέα στρατηγική αντίστασης και σωτηρίας του τόπου.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης βρίσκεται προ εφιαλτικού αδιεξόδου: Ήδη υφίσταται ασύλληπτον εκβιασμό, πρώτα από εγχώριους ΔΗΣΑΚΕΛικούς Δούρειους Ίππους και από τους εραστές μιας «λύσης», όποια και να ’ναι. Αυτό το ανατριχιαστικό αδιέξοδο είναι αποτέλεσμα και προϊόν χρόνιας ανεπάρκειας και ανικανότητας της ηγεσίας του τόπου να αντιληφθεί ότι: Ο Τούρκος απαιτεί μόνο την υποταγή και την τουρκοποίησή μας. Πώς αντιμετωπίζεται αυτός ο εθνικός εφιάλτης;
Τρίτον, Ελλάδα και Κύπρος αποφασίζουν ότι δεν δέχονται τίποτε, απορρίπτουν την τουρκοδιζωνική και συνάπτουν, επιτέλους, στρατιωτικές συμμαχίες με γειτονικές και άλλες φίλες χώρες, όπως, π.χ., με τη Γαλλία. Με απλά λόγια: Αντί του κατευνασμού, τηςεξημέρωσης και του καλοπιάσματος του τουρκικού αιμοσταγούς θηρίου, ο Ελληνισμός αναπετά τα λάβαρα του αγώνα και της αντίστασης διά της απόκτησης στρατιωτικής ισχύος.
Ο Πρόεδρος, όπως και ο τουρκοδιζωνικός Αβέρωφ, παραδέχτηκαν: Την κρίσιμη στιγμή κανείς δεν θα πολεμήσει για μας. Άρα, τον Τούρκο εχθρό μας, εμεί καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Έστω και τώρα, με στρατιωτική ισχύ, με αταλάντευτη ενότητα ηγεσίας και λαού, με άρρηκτη αποφασιστικότητα ότι, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουμε και δεν θα υποκύψουμε. Η Κύπρος διέρχεται τις πιο σκοτεινές μέρες της, χειρότερες από το 1974. Αναζητούνται πατριώτες, ανιδιοτελείς ηγέτες, οι οποίοι να ηγηθούν και να σώσουν τον Ελληνισμό από τον αιμοβόρο τουρκισμό.
