Η νήσος είναι πολύτιμο παίγνιο στη γεωπολιτική και στρατηγική φιλοδοξία της Τουρκίας να αναδειχθεί σε περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη. Αυτόν τον εφιάλτη, Αθήνα και Λευκωσία πώς τον αντιμετωπίζουν; Πώς τον εξουδετερώνουν; Πώς διασφαλίζουν την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού; Ο πολλαπλώς ευάλωτος και πανταχόθεν εκβιαζόμενος Αναστασιάδης, πώς θα αντισταθεί στους Τούρκους
Αλίμονο στον κυπριακό Ελληνισμό: Με σπιθαμιαίους ηγέτες δεν θα επιβιώσει…
Δεν πάει άλλο! Βρόμισε ο τόπος. Οι πολίτες δεν αντέχουν. Πνίγονται από τις αναθυμιάσεις ατιμώρητων σκανδάλων και την αλαζονεία κυβερνώντων. Δυσωδία παντού και διαφθορά που επαίρονται χλευαστικά καταπάνω στην αξιοπρέπεια, στην ικανότητα, στην εντιμότητα και στη λεβεντιά. Έχουμε ηττηθεί κατά κράτος από την επέλαση των αχρήστων, των διεφθαρμένων και των σπιθαμιαίων
Γιατί η Ευρώπη να τιμωρήσει την Τουρκία, αφού «οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός»;
Αθήνα και Λευκωσία εισέπραξαν ξανά διαβεβαιώσεις και θεωρητική υποστήριξη. Η Τουρκία έμεινε στο απυρόβλητο και η Ευρώπη έχασε οριστικά την αξιοπιστία της ως σοβαρού διεθνούς δρώντος. Οι Ευρωπαίοι προφανώς δεν πήραν μαθήματα από το Σύμφωνο του Μονάχου (1938), ούτε καταλαβαίνουν ότι εκτρέφουν ένα τουρκικό, ισλαμιστικό, τζιχαντιστικό τέρας Καμία έκπληξη! Παρά μόνο οργή. Όχι μόνο εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εταίρων μας αλλά κατά της Αθήνας και, προπάντων, της Λευκωσίας. Το αποτέλεσμα της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήταν αναμενόμενο. Διερωτώμεθα: Γιατί η Ευρώπη να τιμωρήσει την κατοχική Τουρκία και να της επιβάλει κυρώσεις, αφού τα μηνύματα από την Λευκωσία (και από …
Νέα στρατηγική διάσωσης του κυπριακού Ελληνισμού για να ΜΗΝ τουρκέψει η Κύπρος
Απαιτείται κατεπειγόντως ο σχεδιασμός, η μεθόδευση και η υλοποίηση μίας νέας, μακράς πνοής στρατηγικής αντιμετώπισης του τουρκικού θηρίου σε στενή συνεργασία με την Ελλάδα και άλλες φίλες χώρες, για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού Ελληνισμού. Η Αθήνα να το καταλάβει, επιτέλους: Αν χαθεί και τουρκέψει η Κύπρος, θα ακρωτηριασθεί και θα συρρικνωθεί και η ίδια
Τρίτη και τελευταία ευκαιρία για απόρριψη της τουρκοδιζωνικής και για νέα στρατηγική
Από τη δεκαετία του ’80 έπρεπε να είχαμε μία μακράς πνοής συγκροτημένη, ομόφωνη στρατηγική ανακοπής και εξουδετέρωσης του τουρκικού θηρίου και απελευθέρωσης. Γιατί δεν σχεδιάστηκε μέχρι σήμερα; Πού είναι η ισχυροποίηση της άμυνάς μας; Το Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν δίδαξε τίποτε και σε κανέναν από τους μοιραίους ηγέτες μας;