Ο απερχόμενος Πρόεδρος ερωτάται: Γιατί η πολιτική του για δέκα χρόνια ήταν ένα αηδές καλόπιασμα, γλείψιμο, κατευνασμός, εξημέρωση του τουρκικού θηρίου; Είναι πολύ βολικό να καταγγέλλει την τουρκική αδιαλλαξία, αλλ’ η δική του πολιτική αμετροέπεια την διευκόλυνε πολλαπλώς, ώστε να φτάσουμε σήμερα στο παρά μισό της τουρκοποίησης. Αντί ανέξοδων, καθυστερημένων συμβουλών θα αναμέναμε πρώτα ένα εδαφιαίο mea culpa. Δεν θα το ακούσουμε!
Ο 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Αβραάμ Λίνκολν, κάποτε είπε: «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλον τον καιρό, αλλά όχι όλους όλον τον καιρό». Προφανώς, ο απερχόμενος Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, δεν γνωρίζει την πιο πάνω σοφή ρήση του Αμερικανού ομολόγου του. Όπως φαίνεται πως δεν μελέτησε ποτέ σοβαρά και επισταμένα την τουρκική πολιτική έναντι της Κύπρου. Γνωρίζει, όμως, πώς να περιπαίζει όσους θέλουν να εμπαίζονται από έναν αθεράπευτο Αναν-ιστή, που ορκίστηκε να μας μπήξει με κάθε τρόπο το τερατούργημα Ανάν και να μας φέρει πιο κοντά στην τουρκοποίηση της Κύπρου.
Σε συνέντευξή του («Φιλελεύθερος», 1/1/2023), ο Ν. Αναστασιάδης ερωτήθηκε για το Κυπριακό, ποιες συμβουλές θα έδινε στον διάδοχό του και για κόκκινες γραμμές, τις οποίες καθόρισε ως εξής:
«Η διασφάλιση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, ώστε να μην υπάρχουν παρεμβάσεις τρίτων. Για να επιτευχθεί τούτο, απαιτείται η κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων. Απαιτείται η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, απαιτείται η διασφάλιση ενός λειτουργικού συστήματος διακυβέρνησης που δεν θα οδηγεί σε ανάλογα αποτελέσματα με αυτά που καταγράφονται στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ή στον Λίβανο. Διασφάλιση του ευρωπαϊκού κεκτημένου».
Δεν διαφωνεί κανείς με όσα ο Ν. Αναστασιάδης αναφέρει πιο πάνω. Επειδή παραθέτει το τραγικό παράδειγμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ερωτάται: Τι συμφώνησε με τον κατοχικό Έρογλου στις 11 Φεβρουαρίου 2014; Την
κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ΟΧΙ τη μετεξέλιξή της, όπως ψευδέστατα δηλώνει. Στην παράγραφο 4 του κοινού ανακοινωθέντος αναφέρεται αυτολεξεί: «Η Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα προκύψει από τη λύση μετά την έγκριση της διευθέτησης σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα». Στο ανακοινωθέν ουδαμόθεν αναφέρεται ότι η Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα είναι μετεξέλιξη της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πώς θα γινόταν αυτό αφού τον Ιούνιο του 2014, με 105σέλιδο έγγραφο στις Βρυξέλλες, η Τουρκία, διά των Νταβούτογλου και Τσαβούσογλου, αναφερόταν στην «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία». Αντί Αναστασιάδης-Κασουλίδης να αξιώσουν απόσυρση του επονείδιστου εκείνου εγγράφου, εξοργίστηκαν επειδή η τότε ευρωβουλευτής, Ελένη Θεοχάρους, ζήτησε εξηγήσεις και επέμενε ότι η Λευκωσία με την Αθήνα έπρεπε να αντιδράσουν. Τι συνέβη; Η Λευκωσία εισέπραξε μιαν οργισμένη ρηματική διακοίνωση (για πρώτη φορά στα ελλαδο-κυπριακά χρονικά) από τον Ευ. Βενιζέλο, στην οποία ο Κασουλίδης γελοιωδώς απολογήθηκε εδαφιαίως. Έκτοτε όσες υποχωρήσεις ο Αναστασιάδης έκανε στους Τούρκους εντάσσονταν στο πλαίσιο του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν και της εξίσου απορριφθείσας διζωνικής τερατουργίας.
Οι συνάδελφοι του «Φιλελευθέρου» ερώτησαν τον Ν. Αναστασιάδη αν θα είναι κάποτε εφικτή μια λύση στο Κυπριακό. Απάντησε ως εξής: «Όσοι πιστεύουν ότι μέσα από κινήσεις φιλίας είναι δυνατό να αλλάξουν τα δεδομένα, έχω την εντύπωση ότι ζουν με ψευδαισθήσεις, εάν παραμείνει η στρατηγική επιλογή της Τουρκίας να συμπεριφέρεται ως συμπεριφέρεται ωσάν να είναι υπερδύναμη και να παρεμβαίνει είτε στην Κύπρο είτε στο Αιγαίο, στη Συρία ή την Λιβύη ή το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Μακάρι να ήταν οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες οι συνομιλητές μας. Δυστυχώς, αυτή είναι η Άγκυρα».
Ποιος πρώτος άρχισε τις κινήσεις φιλίας, καλοπιάσματος και κατευνασμού της Τουρκίας; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης! Από το 2005, όταν μετέβη στα τουρκικά Σούσα για να συναντήσει τον… ευρωπαϊστή και… εκσυγχρονιστή Ερντογάν μέχρι πρόσφατα, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να τρέφει, να συντηρεί και να τροφοδοτεί τους πολίτες με ολέθριες ψευδαισθήσεις. Ο απερχόμενος Πρόεδρος, διά της τουρκοδιζωνικής πολιτικής του, επιδιδόταν σε κινήσεις καλοπαιδισμού προς την κατοχική χώρα, με τη φρούδα ελπίδα ότι αυτή θα αλλάξει την επεκτατική-κατακτητική στρατηγική της και θα συναινέσει σε λειτουργική λύση του Κυπριακού, ώστε να υπάρξει και ένα κανονικό κράτος.
Ο Ν. Αναστασιάδης εμφανώς δεν κατάλαβε ότι η Τουρκία δεν θέλει ούτε διζωνική, ούτε ομοσπονδία, ούτε συνομοσπονδία, ούτε δύο κράτη. Από το 1938 βροντοφωνάζει ότι απαιτεί τον πλήρη έλεγχο της νήσου, διότι ανέκαθεν σχεδίασε την τουρκοποίησή της και την εντεύθεν ισλαμοποίησή της. Αν ο Βασιλείου, διά της αποδοχής της αγγλοτουρκοδιζωνικής (ψηφίσματα 649-1990, 716-1991 και 750-1992), δέχτηκε τις προϋποθέσεις για την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Ν. Αναστασιάδης, με το κοινό ανακοινωθέν με τον κατοχικό Έρογλου (11/2/2014), την κατεδαφίζει επίσημα. Οι ψευδαισθήσεις του είναι απόρροια μιας αλλοπρόσαλλης τακτικής, που άλλοτε επεδίωκε να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία και άλλοτε να την καλοπιάσει ή να την εξευμενίσει.
Τον Μάιο του 2019, μετά την εισβολή τουρκικού γεωτρύπανου στην Κυπριακή ΑΟΖ, ο Ν. Αναστασιάδης με τον Ν. Χριστοδουλίδη εξήγγειλαν πολιτική κυρώσεων εναντίον της κατοχικής χώρας. Ο απερχόμενος Πρόεδρος έφτασε στο σημείο, από τη Μονή της Τρικουκκιάς (Αύγουστος 2020), να προειδοποιήσει την Τουρκία ότι η ενταξιακή πορεία της θα ανασταλεί αν συνέχιζε τις προκλήσεις. Λογικά αυτή η πολιτική έπρεπε να έχει συνέπεια και πείσμονα σοβαρότητα. Τον Οκτώβριο του 2020 ο Ερντογάν εισέβαλε παράνομα στο νησί, και στην Αμμόχωστο εξήγγειλε μέτρα για το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης. Αντί σκληρής απάντησης, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έκανε μια νερόβραστη, ανούσια δήλωση ότι «η παράνομη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου δυναμιτίζει το κλίμα των συνομιλιών».
Ποιων συνομιλιών; Όταν τον περ. Ιανουάριο ο Γιαννάκης Κασουλίδης επανήλθε στο Υπουργείο Εξωτερικών, η πολιτική των κυρώσεων κατά της Τουρκίας πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων και υιοθετήθηκε η ατελέσφορη πρακτική των ΜΟΕ. Έτσι, ξανά, το Κυπριακό, από διεθνές πρόβλημα τουρκικής εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης, εποικισμού, παραβίασης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, περιορίστηκε σε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Και πότε; Την ώρα που η παγκόσμια κοινότητα απαίτησε και εφαρμόζει κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας για την εισβολή της στην Ουκρανία. Και ενώ η Τουρκία δεν συζητά τίποτε άλλο παρά λύση δύο κρατών, ως προστάδιο διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και ελέγχου της νήσου διά της υπογραφής μας.
Ο Ν. Αναστασιάδης ειρωνεύεται όσους ζουν με ψευδαισθήσεις ότι μέσα από κινήσεις φιλίας είναι δυνατόν να αλλάξουν τα δεδομένα και η Τουρκία να
αλλάξει στρατηγική. Κύριε, ελέησον! Τώρα αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία δεν καλοπιάνεται ούτε κατευνάζεται ούτε εξημερώνεται με κινήσεις φιλίας; Ο απερχόμενος Πρόεδρος, αντί να επιδίδεται σε εκ των υστέρων συμβουλές, ερωτάται: Γιατί η πολιτική του για δέκα χρόνια ήταν ένα αηδές καλόπιασμα, γλείψιμο, κατευνασμός, εξημέρωση του τουρκικού θηρίου; Είναι πολύ βολικό να καταγγέλλει την τουρκική αδιαλλαξία, αλλ’ η δική του πολιτική αμετροέπεια την διευκόλυνε πολλαπλώς, ώστε να φτάσουμε σήμερα στο παρά μισό της τουρκοποίησης. Αντί ανέξοδων, καθυστερημένων συμβουλών θα αναμέναμε πρώτα ένα εδαφιαίο mea culpa. Δεν θα το ακούσουμε!
