Σάββας Ιακωβίδης

Πόσο επιπόλαιος μπορεί να είναι ένας Πρόεδρος που συμπεριφέρεται σε κρατικά και πολιτειακά ζητήματα με τέτοιον ακραίο ερασιτεχνισμό; Γιατί οι πολίτες να τον πιστέψουν ότι ευαγγελίστηκε το καινούργιο, αφού καθημερινά αποδεικνύει ότι εναγκαλίζεται ασφυκτικά το παλιό; Το τάχα καινούργιο δεν αντικατέστησε το παλιό, επειδή η δήθεν καινοτομία είναι ηχηρό κακέκτυπο παλαιοκομματικών νοοτροπιών, που ακόμα καταδυναστεύουν την Κύπρο. Είναι τραγικό: Ένας νέος πολιτικός και Πρόεδρος εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό, ευαγγελιζόμενος το καινούργιο και βούλιαξε αυτόβουλα στην κινούμενη άμμο του παλιού

Ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιώργος Βασιλείου, αποφάσισε τη δεκαετία του ’90 να επιτρέψει την εισβολή των κομμάτων στους Ημικρατικούς Οργανισμούς. Για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή επί προεδρίας του προκατόχου του, Σπ. Κυπριανού, οργίαζε το ρουσφέτι και η κομματοκρατία. Το κόμμα του, ΔΗΚΟ, διόριζε όσους είχαν κομματική ταυτότητα, με αποτέλεσμα τα άλλα κόμματα να ωρύονται επειδή δεν μετείχαν του πλιάτσικου και του ημικρατικού λουφέ. Δεύτερον, επιτρέποντας σε όλα τα κόμματα να μετέχουν στα Δ. Συμβούλια των Ημικρατικών, απέφευγε μουρμουρητά, διαμαρτυρίες και αχρείαστη κριτική. Όλοι οι μετέπειτα Πρόεδροι ακολούθησαν την ίδια πρακτική και… everybody happy! Μέχρι την εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη.

Ο νέος Πρόεδρος, προεκλογικά, είχε διακηρύξει ότι θα ακούει αλλά δεν θα λαμβάνει υπόψη τις απαιτήσεις των κομμάτων και ότι όλες οι αποφάσεις θα είναι δικές του. Υποσχέθηκε τεχνοκρατική κυβέρνηση. Υπολόγισε, όμως, χωρίς τους τρεις ξενοδόχους που τον στήριξαν. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ανέκρουσε πρύμναν και υπέκυψε στις αξιώσεις τους… Αφού τα έκανε μαντάρα και με τον τελευταίο ανασχηματισμό, κάλεσε τους υπουργούς του να κλείσουν τ’ αφτιά τους «σε κακές σειρήνες και σε αβασάνιστη κριτική», επισημαίνοντας έντονα ότι λογοδοτούν μόνο στον λαό. Όχι στα κόμματα. Προκάλεσε νέα αντιπαράθεση και σφοδρές επικρίσεις εναντίον του. Πριν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, νέα προβλήματα και κατηγορίες για τους διορισμούς στους Ημικρατικούς Οργανισμούς.

Πριν από τις εκλογές, ο Ν. Χριστοδουλίδης προέβαλε την εικόνα νέου, φερέλπιδος πολιτικού, Ευρωπαίου, μορφωμένου, φιλελεύθερου, που ευαγγελίστηκε την απαγκίστρωση από κομματικά, ευνοιοκρατικά, ρουσφετολογικά βαρίδια, με σημαία την αξιοκρατία, την ικανοκρατία και την τεχνοκρατία. Οι πολίτες τον πίστεψαν και τον ανέδειξαν στην Προεδρία, επειδή μπούχτισαν από τον παλαιοκομματισμό, που και ο Χριστοδουλίδης βδελυσσόταν, την κομματοκρατία και την αχρηστοκρατία. Υποσχέθηκε ζείδωρον αέρα στην πολιτική με νέους, άξιους, τεχνοκράτες, για να εκτινάξουν την Κύπρο προς τα εμπρός. Έβαλε τον πήχη των στόχων και της πολιτικής του τεχνοτροπίας τόσο ψηλά, ώστε, στο τέλος, καθημερινά τον περνά τρέχοντας από κάτω! Το πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο ήταν ένα κακέκτυπο του αήττητου παλαιοκομματισμού. Ο δεύτερος ανασχηματισμός ακόμα ένα παράδειγμα υποταγής στα κόμματα. Και οι διορισμοί στους Ημικρατικούς, η αποθέωση της επιπολαιότητας και της ελαφρότητας.

Δεν αμφισβητείται ότι ο Πρόεδρος είχε καλές προθέσεις. Μπροστά σε ένα ανίκητο παλαιοκομματικό και παλαιοπολιτικό κατεστημένο, οι προθέσεις του συνετρίβησαν και έγιναν σκόνη και θρύψαλα. Πρώτον, διότι υποτίμησε και τα δύο αντί να τα αντιμετωπίσει, ως υποσχέθηκε. Δεύτερον, αυτό το κατεστημένο δεν καταλαβαίνει από εκσυγχρονισμούς, ευρωπαϊκές νοοτροπίες, νέες ιδέες, αξιοκρατία, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και ποιότητα διακυβέρνησης. Τρίτον, έστω και αν το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο που σύστησε, ακριβώς για να επιτύχει απαγκίστρωση από τα κόμματα διά της επιλογής των καλύτερων, έκανε καλή δουλειά, το πράγμα στράβωσε στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ναι, για πρώτη φορά οι πολίτες είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν θέση στα Δ.Σ. των Ημικρατικών, χωρίς να προταθούν ή να περάσουν από τον έλεγχο κομμάτων. Ήταν μια καινοτομία αλλά δεν αφέθηκε να ανθίσει, διότι έπεσε ημιθανής από προεδρικές αστοχίες, σε μια προσπάθεια ο Ν. Χριστοδουλίδης να ικανοποιήσει ημέτερους, κόμματα και όσους τον υποστήριξαν προεκλογικά.

Οι Ημικρατικοί Οργανισμοί υπάγονται σε πολιτικούς προϊσταμένους. Μετά το κοσκίνισμα από το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο 1070 υποψηφίων για τα 11 Δ.Σ. Ημικρατικών, και τον περιορισμό των πιθανών διοριστέων σε 300, το Υπουργικό όφειλε να κάνει ένα δεύτερο, πιο λεπτομερές και πιο επισταμένο κοσκίνισμα. Όχι των πτυχίων και των ικανοτήτων, δεξιοτήτων, γνώσεων, των προεπιλεγέντων υποψηφίων, αλλά πιθανής σύγκρουσης συμφέροντος, ατόμων που στήριξαν τον Πρόεδρο ή της αναλογικής εκπροσώπησης κομμάτων. Ο πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, Γ. Αρέστη, σε συνέντευξή του (ΚΥΠΕ, 21/1/2024) επισήμανε πως στην επιλογή των υποψηφίων «στηρίχθηκαν μόνο στις δηλώσεις ενδιαφέροντος που τους είχαν αποσταλεί και σε τίποτε άλλο».

Ερωτηθείς αν υπήρξε παρέμβαση προς τα μέλη του Συμβουλίου, είπε: «Καμία παρέμβαση. Πώς θα είχαμε (παρέμβαση), όταν κατά 95% οι εισηγήσεις μας έγιναν δεκτές από το Υπουργικό Συμβούλιο;».

Ο Γ. Αρέστη πρόσθεσε: «Εμείς δεν είχαμε ιδέα και δεν ήταν κριτήριό μας η κομματική ή πολιτική τοποθέτηση εκάστου των υποψηφίων. Το έντυπο που συμπλήρωσαν δεν είχε χρώμα ούτε κόκκινο, ούτε μπλε, ούτε πράσινο, ούτε κίτρινο. Ήταν όλα τα ίδια». Άρα, το… χρώμα της τελικής επιλογής των υποψηφίων τέθηκε από τους υπουργούς, εμφανώς με υποδείξεις του Προέδρου. Μετά την εξαγγελία των διορισμών διαπιστώθηκε πως υποψήφιοι συνέδραμαν στην προεκλογική εκστρατεία του Ν. Χριστοδουλίδη. Κάποιοι προέρχονται από τον ΔΗΣΥ, προς τον οποίο ο Πρόεδρος επιμένει να κάνει τα γλυκά ματάκια και από άλλα κόμματα.

Όπως ο Γ. Αρέστη, πρόεδρος του Γνωμοδοτικού, είπε στην «Καθημερινή» Κύπρου, ο Πρόεδρος τούς διαβεβαίωσε: «Δεν θα δεχθώ να μου λέει τρεις το άλφα κόμμα, τρεις το βήτα κόμμα και δύο το γάμμα κόμμα. Κάτι που ήταν η πρακτική μέχρι τώρα». Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις εκφράστηκαν μετά τη διαπίστωση ότι υμνητής της ελληνικής χούντας είχε διοριστεί στο Δ.Σ. του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Λεμεσού. Πώς αντέδρασε ο Πρόεδρος και σε αυτό το μπάχαλο που δημιούργησε; Είπε (20/1/2024) ότι «η κάθε μεγάλη μεταρρύθμιση, η κάθε καινοτομία, σε όλες τις χώρες, όχι μόνο στην Κύπρο, δημιουργεί αντιδράσεις».

Αντιδράσεις προέκυψαν και μετά την παράτυπη παραίτηση του υμνητή της χούντας από τον Πρόεδρο, όπως επισήμαναν γνωστοί νομικοί. Ο Αχ. Αιμιλιανίδης υποστήριξε: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε πως ”αποσύρει’’ τον διορισμό και περαιτέρω ανακοίνωσε διορισμό άλλου προσώπου αντί αυτού. Το μόνο όργανο, όμως, που θα μπορούσε να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια είναι το Υπουργικό Συμβούλιο (δηλαδή το όργανο που προέβη στον διορισμό) και όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που συμμετέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο χωρίς δικαίωμα ψήφου». Διερωτάται κάθε ψύχραιμος πολίτης: Πόσο επιπόλαιος μπορεί να είναι ένας Πρόεδρος που συμπεριφέρεται σε κρατικά και πολιτειακά ζητήματα με τέτοιον ακραίο ερασιτεχνισμό;

Γιατί οι πολίτες να τον πιστέψουν ότι ευαγγελίστηκε το καινούργιο, αφού καθημερινά αποδεικνύει ότι εναγκαλίζεται ασφυκτικά το παλιό; Τελικά είχε δίκαιο ο πρώην ΓΓ του ΑΚΕΛ, μ. Εζεκίας Παπαϊωάννου, που, προ 40ετίας, είχε αναφερθεί στα «Σεϊχάτα των Ημικρατικών». Το τάχα καινούργιο δεν αντικατέστησε το παλιό επειδή η δήθεν καινοτομία είναι ηχηρό κακέκτυπο παλαιοκομματικών νοοτροπιών, που ακόμα καταδυναστεύουν την Κύπρο. Είναι

τραγικό: Ένας νέος πολιτικός και Πρόεδρος εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό, ευαγγελιζόμενος το καινούργιο και βούλιαξε αυτόβουλα στην κινούμενη άμμο του παλιού.